Heima er bezt - 01.04.1996, Blaðsíða 12

Með hóp ferðamanna við Almannagjá. „Það felst líkapredikun í
því að lýsa náttúrunni og segja þá sögu, sem hér hefur átt sér
stað. “
óvart að ég skyldi fá þetta starf, þar sem alls
sóttu níu manns um sem hver um sig hefði getað
gegnt því með sóma. Sárast þótti mér að þurfa að
keppa við konu um starfið, því við vorum tvær
konumar í umsækjendahópnum á móti sjö karl-
mönnum."
Hanna María þagnar um stund og fyrir framan
okkur ríkir hvít vetrarkyrrðin og febrúarsólin er að
færast í síðdegisstað. Sýn sem hvergi annars staðar
er að finna nema ef vera kynni í heimi myndlistar-
innar og ferðalangar sunnudagsins em teknir að
koma til Þingvalla til þess að njóta þess fágætis,
sem miðsvetrarheiðríkjan skapar í samspili snævar,
vatns og kletta. Og heimilishundamir koma þar
sem við Hanna María sitjum á steini mitt í þessari
miklu náttúm og spjöllum saman og sníkja athygli.
„Við hjónin vomm bæði orðin þreytt á mikilli
vinnu í Skálholti og að mörgu leyti var hugsunin
um tilbreytinguna þægileg. En þegar ég lít til baka
þá er ljóst að ég hef tæpast gert mér grein fyrir út í
hvað ég var að fara, því starfið hér hefur verið umfangs-
meira en mig óraði fyrir. Mér tókst enn einu sinni að velja
mér bratta til þess að sækja á.”
Hanna María segir að þótt þau hjónin hafi verið orðin
þreytt á mikilli vinnu og daglegum erli í Skálholti, þá hafi
engu að síður farið stórkostlegur tími í hönd á Þingvöllum.
Stórkostlegur en einnig erfiður.
„Eg var nokkuð kunnug hér á svæðinu. Hafði oft farið
hingað á hestum með föður mínum og verið á hestamanna-
mótum inni í Bolabás. Ég vissi því að nokkm leyti að
hveiju ég var að ganga hvað umhverfið varðaði og ég fann
fyrir gleði yfir því að vera aftur farin að starfa sem prestur.
Starf sóknarprests á Þingvöllum er hins vegar nokkuð frá-
bmgðið starfi annarra sóknarpresta því sóknin er mjög fá-
menn og telur aðeins um 50 manns. Mikill hluti prests-
starfsins felst í þjónustu við fólk, sem kemur gagngert til
þess að láta vinna prestsverk á Þingvöllum.“
Hanna María segir einstaklega vinsælt að gifta sig á þess-
um stað og yfir sumarið giftir hún fjölda brúðhjóna í Þing-
vallakirkju.
„Fólki finnst mjög sérstakt að eiga stórar stundir hér á
Þingvöllum og oft efnir það til einhvers mannfagnaðar á
hótelinu eða gistir í tilefni af atburðum í lífí þess. Starf
prestsins felst því að miklu leyti í þessari þjónustu, í því
sem í daglegu tali er kallað aukaverk í prestsþjónustunni.
Leiðsöguhlutverkið er einnig viðamikið, því hingað koma
margir hópar fólks í heimsókn, einkum á sumrin, og ég
reyni að upplýsa ferðafólk eftir föngum um staðinn, sögu
hans og náttúm. Ég gæti ímyndað mér að prestsstarfið væri
aðeins um einn tíundi af því starfí, sem hér þarf að vinna en
hinn hlutinn tilheyrir umsjón og vörslu þjóðgarðsins.”
Öll umsjón með þjóðgarðinum og framkvæmdum innan
hans hefur hvílt á herðum þjóðgarðsvarðar þar til á síðasta
ári að ráðinn var sérstakur starfsmaður til þess að annast
hluta þeirra verkefna. Hanna María segist hafa ákveðið að
beita sér fyrir ýmsum lagfæringum.
„Einkum var brýnt að gera fleiri göngustíga. Svæðið er
ákaflega viðkvæmt fyrir umferð og því verður að skipu-
leggja allar mannaferðir um það mjög vandlega. Til að unnt
sé að bjóða fólki að njóta þessarar náttúrugersemar og
sögustaðar er nauðsynlegt að unnt sé að fara um eftir
ákveðnum stígum.“
Hanna María segir að lagning göngustíga um svæði á
borð við þjóðgarðinn á Þingvöllum sé mikið verk. Ekki síst
fyrir það hversu erfítt sé að beita vélum. Skóflan, hakinn og
hjólbörumar séu nauðsynlegustu tækin við þessar fram-
kvæmdir og einnig margar hendur.
„Af þeim sökum þá gerði ég sérstakan samning við
Reykjavíkurborg um að fá ungmenni lánuð til þess að
starfa hér. Samningurinn var á þá leið að borgin greiddi
laun ungmennanna, sem unnu fjóra daga í senn en nutu sér-
stakrar fræðslu fimmta dag vikunnar. Með því móti var
komið til móts við ungmennin og borgina og ég hef ekki
orðið annars vör en ánægja hafi ríkt með þessi samskipti.”
Hanna María kveðst hafa lagt metnað sinn í að ljúka
ákveðnum framkvæmdum í þjóðgarðinum fyrir 50 ára
lýðveldisafmælið 1994.
„Þetta ár keyrði alveg um þverbak hvað vinnuálag
varðaði. Engu líkara var en ég væri farin að gegna mörg-
um stöðum. Ég svaf lítið allt sumarið og um haustið
sagði þreytan til sín. En þrátt fyrir allt þá var ég mjög
ánægð. Ég hafði í raun allt, sem ég óskaði mér. Ég var
orðin sóknarprestur á ný, komin í sveit og með náttúru-
fegurðina alls staðar, hvar sem augað eygði.”
Þjóðgarður með menningarlegu ívafi
„A síðasta sumri tók ég mér tveggja mánaða frí. Mér
fannst að ég þyrfti á endurnýjun að halda. Ég hélt því til
128 Heima er bezt