Heima er bezt - 01.09.1997, Blaðsíða 20

Ágúst Vigfússon:
Stiórnmálahmdur
í Búðardal 1926
Flestir þeir, sem fylgst hafa með stjórnmálasög-
unni síðan um aldamót, munu kannast við Bjarna
Jónsson frá Vogi. En við þann stað kenndi hann sig
jafnan. Vogur er á Fellsströnd í Dalasýslu. Þar sat
séra Jón, faðir Bjarna, og þar mun Bjarni hafa
alist upp að mestu. Bjarna sá ég aldrei, en heyrði
mikið um hann talað í œsku, enda var hann þing-
maður Dalamanna um langt skeið og svo vinsœll
var hann að hann var nœrri sjálfkjörinn.
Bjarni var áberandi maður í
sjálfstæðisbaráttu þjóðarinnar
á þeim árum. Ræðuskörungur
mikill, menntamaður og skáld. Allir
listamenn áttu öruggan talsmann, þar
sem hann var, enda talið að enginn
hefði talað betur fyrir máli þeirra á
Alþingi.
Bjarni lést skyndilega árið 1926.
Þá voru engir varaþingmenn sem
gátu tekið við í stað þeirra sem féllu
frá. Það varð því að fara fram auka-
kosning. Almennar þingkosningar
fór svo fram 1927.
Þessir menn buðu sig fram í Dala-
sýslu árið 1926:
Séra Jón Guðnason, prestur að
Kvennabrekku, fyrir Framsóknar-
flokkinn.
Arni Arnason, héraðslæknir í Búð-
ardal, fyrir Ihaldsflokkinn og
Sigurður Eggerz, fyrir Frjálslynda
flokkinn.
Þótt ég hafi sjálfsagt haft lítið vit á
stjórnmálum á þeim árum, langaði
mig samt til að fara á fundinn í Búð-
ardal. Það var góð tilbreytni frá fá-
breytni hversdagslífsins. Ekki stóð á
því að ég fengi að fara, enda
haustönnum að mestu lokið. Ferðafé-
lagar mínir voru þeir Bergjón í
Snóksdal og Oddur Eysteinsson
sama stað, Kristján, faðir Berjóns,
fór ekki, hvað sem valdið hefur. Var
hann þó manna pólitískastur og
fylgdi eindregið Framsóknarflokkn-
um að málum.
Kristján gamli tók loforð af mér
um að koma við, þegar ég kæmi til-
baka.
Til Búðardals dreif múgur og
margmenni. Fundurinn var haldinn í
sláturhúsinu. Þar var frekar óvistlegt
um að litast. Sæti voru þar engin
nema fyrir frambjóðendur og fúndar-
stjóra. Kalt var þarna og lýsing í lak-
ara lagi. Engin rafljós voru þá kom-
in, aðeins olíulugtir.
Engin greiðasala var á staðnum og
því ekki um neina hressingu að
ræða. En slíka smámuni settu menn
ekki fyrir sig í þá daga. Mörgum
þóttu stjornmálafundir það skemmti-
legir að allt annað gleymdist. Það
þótti ekki ónýtt að hlusta eftir því
hvernig mönnum tókst að verja mál
sitt. Hvernig rökfærsla þeirra var og
hvernig þeir fluttu mál sitt.
Fundurinn í Búðardal var fyrsti
stjórnmálafundurinn sem ég kom á
og hann varð mér minnisstæður,
enda áttust þar við slyngir menn auk
frambjóðendanna. Má þar einkum
nefna Jón Þorláksson, þáverandi for-
sætisráðherra og séra Tryggva Þór-
hallsson, þáverandi þingmann
Strandamanna. Mjög fannst mér þeir
ólíkir menn, en báðir mjög eftirtekt-
arverðir. Tryggvi var höfðinglegur,
hár og bjartur yfirlitum, mátti nánast
kalla hann glæsimenni. Jón var lágur
maður vexti og yfirleitt fannst manni
að hann væri þurr á manninn og fá-
látur, andlitsdrættir skýrir og skarp-
legir. Maðurinn allur sérstaklega
festulegur.
Sigurður Eggerz tók fyrstur til
máls, setti fundinn og minntist frá-
farandi þingmanns. Auðséð var að
336 Heima er bezt