Heima er bezt - 01.11.2000, Blaðsíða 32

hestar ekki borið yfir há fjöll. Eina ráðið væri að fletta
stærstu trjánum og bolta síðan saman á byggingarstað.
Klenz sagði það kosta 250 krónur og kostaði brúin þá
1900 krónur.
Þegar smíðinni var lokið sendi Tryggvi brúna til Seyð-
isfjarðar, ókeypis með Gránufélagsskipi. Mánuði síðar
fór hann heim með póstskipi og hitti þá sýslumennina í
Múlasýslum, þá Einar Thorlacíus og Jón Asmundsson.
Sagðist hann gefa brúna eins og hún lægi á Vestdalseyri,
ef sýslubúar flyttu hana að brúarstæðinu við Eyvindará
og kæmu henni á ána. Lagði hann áherslu á að fljótt yrði
hafist handa. Að svo búnu fór Tryggvi norður og var þar
um sumarið.
Um haustið kom hann aftur til SeyðisQarðar. Sá hann
þá að brúin var þar ennþá og hafði sjór tekið nokkuð af
brúarefninu og borið á íjörur út með firðinum. Lét hann
safna því saman og fannst það allt.
Tryggvi skrifaði sýslumönnunum og sagði þeim að
hann tæki gjöfina aftur ef þeir yndu ekki bráðan bug að
því að koma brúnni upp.
Tryggvi fór síðan til Kaupmannahafnar og var þar um
veturinn.
Þegar hann kom til Seyðisfjarðar um vorið lá allt brúar-
efni þar enn. Skrifaði hann þá sýlsumönnunum að nýju
og sagðist taka gjöfina aftur og flytja brúna norður og
setja hana á Fnjóská. Skrifuðu sýslumennirnir Tryggva
aftur og báðu hann að gera það ekki. Lofuðu þeir að brú-
in skyldi komin upp þetta ár og gerði Tryggvi ekki alvöru
úr því að taka brúarefnið.
Hann var fyrir norðan um sumarið, en um haustið þegar
hann kom aftur á Seyðisfjörð, var brúarefnið allt óhreyft
þar enn.
Tryggvi hitti Thorlacíus sýslumann og sagði að nú væri
fullráðið að hann flytti brúarefnið norður og setti á
Fnjóská. Thorlacíus lét þá senda eftir Jóni sýslumanni á
Eskifirði. Lögðu þeir báðir fast að Tryggva að gera sýsl-
unni ekki þá skömm að taka brúna. Lofuðu þeir að koma
brúnni upp næsta ár. Tryggvi sagðist ekki trúa þeim leng-
ur, en sagðist trúa Otto Wathne ef hann lofaði að sjá um
flutninginn. Var þá Wathne sóttur og tók hann að sér
verkið. Flutti hann allt brúarefnið á Héraðssand. Þaðan
var því ekið um veturinn á ísi eftir Lagarfljóti til Eyvind-
arár.
Þegar Tryggvi kom frá Kaupmannahöfn vorið 1880,
var brúarsmíðinni að ljúka.
Uppsetningu á brúnni önnuðust Breiðdælingarnir Þor-
grímur Jónsson snikkari frá Gilsá og Magnús Magnússon
frá Eydölum.
Heimildir:
Æviminningar Tryggva Gunnarssonar, sérprentun úr Timan-
um 191S.
Vegagerð og brúarsmíð i Múlasýslum, frá 19. öld til 19H4, eft-
ir Helga Gislason.
Múlaþing nr. 15, árg. 19H7.
Sveitir og jarðir í Múlaþingi.
Kviðlingar/jL,
og pfg
kvæðamál JS
91. þáttur
Komdu nú að kveðast á...
Fyrri hluti:
Vísnamál
Kristján Árnason var fæddur 14. mars 1929 að Skarði í
Lundareykjadal en hefur búið síðustu árin á Skálá í
Sléttuhlíð. Hann hefur ort margt um dagana og við hefj-
um þáttinn á nokkrum vísna hans:
Flugið mikla
Út í æskuvorið
eitt sinn glaður flaug.
Vonin, þrekið, þorið
þöndu hverja taug.
TilJjalla himinhárra
var heitið þeirri ferð.
í bliki loga blárra
þau birtast undraverð.
Hann fölnar bláminn fjalla
sé farið þeim í mót.
Þau missa ímynd alla -
aðeins grá og Ijót.
Hinn þandi vœngur þreytist
við þrotlaust láréttflug.
Í rökkur birtan breytist,
það brestur þrek og dug.
Svo þegar kvöldið kemur,
þú kannar myrkvuð svið.
Við alvald enginn semur
um að snúa við.
Yfir auðar lendur
eigra minningar.
Ekkert eftir stendur.
Einu sinni var.
Áskorunin
í 89. þætti vörpuðum við fram áskorun til lesenda í
formi kaffivísu eftir Kára Kortsson, er var þannig:
424 Heima er bezt