Æskan - 01.12.1940, Blaðsíða 12

Jólablað Æskunnar 1940
Systkinin.

Andrés var átta ára gamall, Katrín sex og Einar
á fjórða árinu. Þau voru systkini, og pabbi þeirra
var prestur.
Einliverju sinni bar svo við, að foreldrar barn-
anna ætluðu í ferðalag. Þau gerðu ráð fyrir að
verða að beiman í nokkra daga. Börnin relluðu
mikið og vild ólm fá að fara með foreldrum sín-
um, en það gat auðvitað ekki orðið. Móðirin gaf
krökkunum þá nokkrar krónur, til þess að friða
þau, og leyfði þeim að kaupa sér eitthvert góðgæti
hjá kaupmanninum fyrir peningana. Svo sagði
hún þeim að skilnaði, hvaða dag þau hjónin mundu
koma heim aftur. Og börnin töldu timann, dagana
og stundirnar, þangað til pabbi og mamma kæmu.
Börnin eru á leiðinni til kaupmannsins, til þess
að kaupa sér sælgæti. Þau vita, að í búðinni er nóg
til af brjóstsykri, karamellum, súkkulaði og alls-
konar dásemdum.
Það kom vatn fram í munninn á Kötu litlu, þegar
hún liugsaði um það, og Einar litli tautaði með
sjálfum sér á sínu óskýra barnamáli: „Húkkulaði
og kalamellur."
„Mömmu þykir ekki vænt um, að við borðum
mikið sælgæti,“ sagði Andrés, „það eyðileggur
tennurnar.“
Kata: „Hún mamma er svo langt í burlu, að bún
fær aldrei að vita neitt um það.“
Andrés stingur peningnum sinum í vasann. Hann
liefir haldið á honum í hendinni.
„Það er ljótt að vera óhlýðinn við mömmu,“
segir hann. Þau þegja um stund. Jafnvel Einar litli
horfir fram fyrir sig, stórum hugsandi augum.
Þá bætir Andrés við: „Munið þið ekki eftir því,
að það er afmælisdagurinn hennar mömmu einmitt
sama daginn og liún kemur heim?“
„Já, það er satt,“ segir Kata, sem nú man líka
eftir þvi. En Einar fylgdist lítið með, en heldur
áfram að masa um „brjóstsykur og húklculai“. En
nú nemur Andrés staðar á veginum, og þau stansa
öll.
„Mamma er góð,“ hvíslar Andrés.
Það birtir yfir svip Katrínar. „Já, mamma er
góð.“
„Mamma e gó,“ endurtekur litli drengurinn.
Þau eru öll sammála um þetta.
„Ættum við ekki að gefa mömmu einhverja af-
BÖRNIN: Jólasveinninn! Jóla-
sveinninn! Velkominn! Velkominn!
JÓLAKARLINN (kastar mæð-
inni, tckur af sér húfuna og þurrk-
ar sér um ennið): Komið þið nú
sæl. Já, þakka ykkur fyrir. Eg heyri
það, að þið bjóðið mig velkominn,
þó að þið séuð búin að fá jólasnjó,
jólaljós og góðgæti. Eg er nú kóm-
inn með alla litlu jólasveinana
jnína, því að nú eru jólin koinin.
(Klappar saman lófunum og hróp-
ar:)
Komið, litlu jólasveinar,
krökkunum leiðist að bíða,
þeim finnst tíminn
aldrei ætla að líða.
(Jólasveinarnir koma hlaupandi.
Þeir slá hring umliverfis börnin.)
JÓLAKARLINN (tekur börnin
sitt við lwora hönd sér):
Við erum komnir langa leið,
yfir höfin blá og breið,
frá voldugum skógum
og víðlendum nógum,
úr jólatréslandinu,
þar sem jólatrén gróa.
JÓLASVEINARNIR: Við færuin
ykkur jólatré og jólagjafir, til þess
að fullkomna gleðina.
DAGBJÖRT: En hvað þið eruð
öll góð! Eg og litli bróðir minn er-
um svo innilega þakklát fyrir, að
þið komið öll, bæði Snjódrottning-
in, Kertaljósaprinsinn, Krásakerl-
ingin og Jólakarlinn og allar þern-
urnar, sveinarnir, smámeyjarnar
og jólasveinarnir.
DAGUR: Þakka ykkur öllum
hjartanlega fyrir komuna. Nú eru
jólin komin, reglulega ,skemintileg
jól!
JÓLAKARLINN (hátíðlega):
Á bláum himins boga
nú blikar stjarna slcær,
er friðarboðslcap flytur
og fögnuð hjörtum ljær.
Og ástarkveðjur óma
nú yfir jarðarból,
þær gjalla glatt og hljóma:
Gleðileg jól! Gleðileg jól!
132