Æskan - 01.12.1940, Blaðsíða 13

Jólablað Æskunnar 1940
mælisgjöf?“ spyr Andrés. „Hún hefir alltaf gefið
okkur eitthvað á afmælisdaginn okkar!“
Katrín kreppir hnefann utan um krónuna sína.
En liún segir samt: „Ef við ættum bara einhverja
peninga!“
„Við eigum peninga,“ segir Andrés. Katrín kreistir
krónuna fastar í lófa sínum. „En mamma sagði,
að við mættum lcaupa eitthvað gott fyrir þessa
peninga. Hún sagði, að við mættum eiga þá sjálf.“
Einar lítur á krónuna, sem liggur í lófa hans.
Hann er viss urn, að hann getur fengið mikið góð-
gæti fyrir þennan pening. *
Kata horfir niður fyrir sig. Einar horfir enn á
krónuna. Þau standa lengi svona, á báðum áttum.
„Ætturn við ekki að kaupa afmælisgjöf handa
mömmu fyrir þessa peninga?“ Það er rétt svo,
að Andrés fær stunið þessu upp.
Þá brosir Katrín allt í einu. „Þá verður hún
mamma glöð!“ segir hún.
Andrés og Katrin tóku upp peningana sína. En
Einar litli fer að vola og vill ekki sleppa sinni
krónu með góðu.
„Vilt þú ekki gleðja mömmu?“ spyr Einar.
„Mamma glöð,“ segir Einar og fær Andrési pen-
inginn. En hann heldur áfram að tauta um sæl-
gæti og súkkulaði.
Eftir litla stund standa þau inni í búðinni innan
um stórar kruldcur og glös, sem eru full af brjóst-
sykri og allslconar hnossgæti. En þau standast
freistinguna. Þau kaupa gjöf lianda mömmu sinni
fyrir alla peningana.
Og hvað skyldu þau nú hafa keypt?“
Það er stóreflis hlómvöndur úr fagurlitum
pappírsblómum, sem þau kaupa.
Síðan lialda þau heim glöð og létt í lundu, og
setja blómvöndinn á besta stað í stofunni, þar sem
mest ber á honum. Það er hásumar og jörðin öll í
fegursta blómskrúði. En börnin halda sig mest inni
við og hugsa ekki um annað en pappirsblómin.
Og loksins kemur mamma heim.
Börnin bíða með eftirvæntingu, þau hafa hjart-
slátt. Þau hlakka svo til að sjá, live mamma þeirra
verður glöð.
„Ilvað er að tarna? Hvaðan hafa þessi blóm
komið?“ var það fyrsta, sem hún sagði. — ,Þessi
Ijótu gerviblóm,“ liugsaði liún, en hún sagði það
ekki, því að hún sá strax á svip barnanna, að blóm-
in voru frá þeim.
Nú gat Katrín eklci stillt sig lengur: „Þau eru til
þín, mamma. Það er afmælisgjöfin frá okkur.“
Og mamma varð vissulega glöð. Hún hafði víst
sjaldan orðið glaðari. Hún lét Ijótu pappírsrósirnar
itring arn ir}
Sú milda dul, sem messugerð,
sem minning sæt um hugann fer.
— Þeir eru þarna þrir á ferð,
sem þústina í fjallið ber.
Sem væru svipir syndugs manns,
en sorgartárið, stjarnan skær,
það blgs á vegi vegfarans,
er visar honum guði nær.
Það tindrar þegar titrar önd.
— Tregans barni áslin gaf
ekka og kvöl í aðra hönd,
en í hina geislastaf.
Guðrún Stefánsdóttir
frá I'agraskógi.
standa á besta staðnum í stofunni. Henni fannst
ilmurinn frá þeim sætari en nokkur rósailmur,
og hún geymdi blómin lengi. Kærleikurinn frá
börnunum hennar gaf vesalings pappírsblómunum
hinn fegursta lit og unaðslegustu angan. Það fannst
móðurinni.
133