Æskan - 01.11.1958, Qupperneq 21

Jólablað Æskunnar
Tómstunda-
heimili
ungtemplara.
Einn IiSurinn í fjölþættri
starfsemi Góðtemplara-
re8lunnar í Reykjavík cr
fekstur Tómstundaheimil-
18 ungtemplara. Heimilið
itúf starfsemi sína haustið
1957. Myndin sýnir ung-
leniplara við fönduriðju
8>na. Með þeim er kennari
beirra, Ingibjörg Hannes-
dóttir.
einu auga á stóra, blikandi stjörnu,
við höfðum aldrei séð áður. En
l'ú hlýtur nú að hafa séð hana líka.
j Já, víst sá ég hana. Ég sat
er aleinn og horfði til himins og
ugsaði um allt þetta merkilega og
i'ndraverða, sem fyrir okkur liafði
°uð. Þá sá ég þessa fögru, nýju
'S,.jörnu. Mér sýndist hún vera beint
yhr Betlehem.
JÓNAS: Það sýndist okkur líka.
!ð urðum eins og heillaðir og störð-
Um stöðugt á hana. Við héldum áfram
ld Betlehem, án þess að mæla orð frá
mtinni.
ÉSRA: En hvernig funduð þið svo
barnið?
JÓNAS: Það get ég ekki skýrt fyrir
Þér. Við töluðum ekkert um, livar við
'ettum að leita þess, er við komum til
etlehem. Við héldum aðeins áfram í
Regnum bæinn, rétt eins og einhver
sJnileg hönd leiddi okkur. Og loks
uámum við staðar við fjárhús eða
asnakofa, sem tilheyrði einu gistihús-
°nna í bænum.
^SRA: Hvernig datt vkkur í hug að
stanza þar?
JÓNAS: Því get ég ekki svarað. Við
stóðum bara þarna allir og horfðum
liver á annan, og enginn sagði neitt.
Það var eins og við biðum, hver eftir
öðrum, biðum þess, að einhver yrði
til þess að rjúfa þögnina.
ESRA: Þú sagðir áðan, að stjarnan
hefði vísað ykkur veg til barnsins.
JÓNAS: Það er líka að vissu leyti
rétt, því að loksins tók einhver til
máls og sagði, að það væri eins og
stjarnan stæði kyrr yfir kofanum. Og
þá urðum við allir sammála um að
fara þarna inn og vita, hvort þar væri
nokkuð að sjá.
ESRA: Og þetta reyndist þá vera
rétt?
JÓNAS: í fyrstu sáum við ekkert,
sem okkur fyndist geta staðið í sam-
bandi við orð engilsins. Að vísu höfðu
karlmaður og kona leitað sér þarna
húsaskjóls yfir nóttina, en það var svo
sem ekkert sérlega merkilegt við það.
ESRA: Nei, og þegar maður hug-
leiðir, hve margt fólk er á ferðinni i
Betlehem þessa dagana, vegna mann-
talsins, þá verða margir auðvitað fegn-
ir, ef þeir geta aðeins fengið þak yfir
höfuðið. En hvað sáuð þið þá meira,
sem gat sannfært ykkur um, að jretta
\æri rétti staðurinn?
JÓNAS: Við lieilsuðum upp á
manninn og konuna. En svo sáum við,
að konan var með lítið, nýfætt barn
hjá sér. Við heyrðum til þess. Maður-
inn sagði, að þau væru frá Nazaret. En
af því að þau væru af ætt Davíðs,
hefðu þau orðið að fara til Betlehem,
til þess að láta skrásetja sig. Þau
höfðu komið þangað jrennan sama
dag og hvergi getað fengið gistingu,
því að alstaðar var yfirfullt í gisti-
húsunum.
ESRA: En fólk hefur Jró hlotið að
sjá, hvernig ástatt var fyrir konunni,
og að hún átti von á barni.
JÓNAS: Auðvitað. Maðurinn sagð-
ist líka hafa getið þess víða, þar sem
þau beiddust gistingar. En allt kom
fyrir ekki. Og að lokum var konan
orðin svo örþreytt, að hún gat ekki
lengur haldið sér uppi. Þá fóru þau
inn í þetta gripahús til þess að hvíla
sig. En eftir skamma stund veiktistt
konan og fæddi barn sitt.
ESRA: Og barnið fæddist þarna í
fjárhúsinu?
JÓNAS: Já, og hún hafði ekkert
157