Æskan - 01.05.1965, Síða 41

X. Sf •
ar j>°rri: ^aman að ganga sér til hressingar, þegar daginn fer að lengja. — Litli: Mér finnst þaS ekki til hressingar, heldur pressing-
reyna 01 t,ullsvelil111' — Stóri: Þá getur verið að ])ú grennist. — 2. Litli: Nei, ég brennist. En þarna kemur bifreið. Ættum við ekki að
t’iiö ^ a*ta olikur fremur en að ganga? Mig klæjar. — Stóri: Við skuium sjá, hvort hún stöðvast ef við segjum „Heil!“ — 3. Litli:
11 agaetur siður að ganga smá bíltúr. — Stóri: En þá verður hún að komast í gang. Ég er hræddur um að við verðum að bíða
ner
^eldu ■ð'11 tuTla' — Stóri: Naumast var að hún fór í gang — hún jós okkur. — Litli: Mikil vandræði að sjá hana strjúka svona.
tnerkt !U ^,a^ ver^i sart að finna jörðina aftur? — 5. Stóri: Það varð víst sárara fyrir okkur en hana. Ekki skrækti hún, og þó
Ur ^la^ a .iarðskjálftamælum um allan heim ]>egar hún settist.— Litli: Ruglaðist þú eittlivað í höfðinu? — 6. Stóri: Hann kem-
og hann væri kallaður. Réttu upp hendurnar! ■— Litii: En hvað liann er skritinn. Skyldi þetta vera maður? — Stóri: Ekki
Þa* gi,d!.r einu. — 7. Stóri: Mikið gull voruð þér, að taka okkur upp á vélina yðar og flytja okkur úr stað. — Gauli:
l'að. ■l'akkn. Bara að ég komist nú al' stað. — 8. Gauli: Tarna var skritið. Hjólið er annars vant að rjúka af stað, ef andað er á
°r hjá l: ^'að segir víst ekki „bang“, þvi að þá verð ég liræddur. Ég vil heldur ganga. — Stóri: Við hvað ertu hræddur, Litli, ég
^kkur er i 9‘ Gauli: Það er ekkert að hreyflinum. En kannski er bensíngeymirinn tómur. — Stóri: Er það nú meðferð á farþegum.
)ezt að síga af stað. — Litli: Já, okkur er ómögulegt að biða eftir honum. 10. Litli: Littu á, þarna er tvöfalt lijól að biða
efjjj, ^
j1!11 ^igendu), ^tori: Já, þetta er laglegasta hjól og liklega ekki of viljugt. Við ráðum sjálfir ferðinni og þurfum ekki að drösla nein-
cífUr> llvi að 1Ue^ 0tltuir' — 11 ■ Litli: Littu á, þarna er einhver í eftirdragi, og hann er að skammast. — Stóri: Já, og hann er hættu-
j!*1* að hjój Vdltri® á honuin er svo sterkt. — Litli: Ég lieid lionum lítist ekki á okkur. 12. Stóri: Það er nú frekja, að lofa okkur
’aiiUin á° a ■ 1;>að er víst lioliast að treysta fótunum, þá getur enginn tekið frá okkur. — Litli: Það er ekki nema litið eftir af
r. svo að ef við eigum að ganga langt, ... þá ...