Æskan

Árgangur

Æskan - 01.04.1966, Blaðsíða 11

Æskan - 01.04.1966, Blaðsíða 11
Sak Cody batnaði aldrei til fulls e^r sárin, sem honum höfðu verið eitt- Hann lézt, þegar William var 6,1,1 ungur að árum, og varð William ^11 það að vinna alls konar vinnu til 1 halda lífinu í fjölskyldunni. ^itt sinn fékk William vinnu lijá 1,11 föður sins heitins, en þessi vinur yfirmaður vagnalestar nokkurra týbyggja starj. williams var að reka Htiv dráttaruxunum, sem drógu ^gnana. Nýbyggjarnir höfðu nefni- e8a komizt að þeirri niðurstöðu, að xarnir hefðu þann kost fram yfir esta 0g asna, að þeir væru góðir til ó-ar, og því heppilegri, ef eitthvað þaQ l3 ^^1 fien<áa vagnalestina. Og ^ sem meira var, ef vagnalestin leiðar sinnar án óhappa, náðu j^ainir sér mjög fljótt aftur eftir i,11 lagið, svo að auðgert var að fita Pa °8 selja. u^eir> sem stjórnuðu þessum naut- \y-jjVoru kallaðir „nautasvipur". — Svi lam reyndist vera ágæt „nauta- yfipa °g kom öllum nautum sínum i . siétturnar heilurn á húfi. Vegna jglllar reynslu, sem hann hafði feng- tti'a rCðÍ ^lann S1S sem nautarekstrar- s Uu að mikilli nautahjörð, sem sj°rnin astlaði að senda Albert John- en hann var á leið u Per sinn gegn Mormónum í Utah. e8ar lestin og nautahjörðin, sem Æfintýri Buffalo Bill Witliam hafði farið með, kom í ná- grenni Kearneyvirkis, lentu þeir í fyrsta alvarlega ævintýrinu. Þeir höfðu tjaldað til kvöldverðar og stöðvað vagnana og lágu flestir í makindum inni í eða undir vögnun- um, meðan aðeins þrír menn stóðu vörð yfir nautgripunum. Þeir áttu sannarlega ekki von á Indíánum á þessum slóðurn. En skyndilega hrukku Baráfta við Indíána. menn upp við vondan draum, stríðs- óp skáru í gegnum kyrrðina, skot glumdu, jörðin skalf af hóíadyn, og áður en þeir vissu af, hafði heill fiokk- ur Indíána ráðizt á þá og dreift naut- gripunum í allar áttir. En þeir hvítu voru ekki lengi að átta sig. Þeir söfn- uðust sarnan, tilbúnir að berjast, og heilsuðu rauðskinnunum með kúlna- hríð úr byssum sínum. Eftir stutta viðureign féllu tveir hvítu mannanna og Frank, yfirmaður lestarinnar, sem sá, að lið hans gat ekki varizt í svona opinni stöðu, kall- aði til manna sinna: „Fljótir niður að ánni, bakkar hennar geta skýlt okk- ur!“ William og félagar hans hlupu strax niður að árbakkanum og tóku þá særðu með sér. Þeir komust í betri stöðu, áður en Indíánarnir liöfðu safnazt saman aftur eftir skothríðina, og nú var lialdin ofurlítil ráðstefna og ákveðið að reyna að komast til Kearrneyvirkis með því að vaða nið- ur ána og hafa árbakkann sem brjóst- vörn. Þeir sendu rauðskinnunum enn eina kúlnahríð og síðan hélt hið um- setna lið niður eftir ánni og notfærði sér eftir mætti bakkann til varnar og hélt um leið uppi stöðugri skothríð á Indíánana, sem eltu eins nærri og þeir voguðu sér. Þegar dimmdi, fór William að finna meira til þreytu af því að vaða og verjast heldur en liinir eldri og þroskaðri félagar hans, og hægt og liægt fór hann að dragast aftur úr, þó að hann berðist áfram eftir beztu getu. Skyndilega hrökk hann við, ein- hver svört þúst valt yfir bakkann. Rétt á eftir kom tunglið frarn úr skýjaþykkni, svo að William gat greint fjaðurhöfuð og skinnklæði Ind- íána, sem liafði rnisst jafnvægið við að njósna yfir bakkabrúnina og dott- ið í ána. Indíáninn sá William ásamaaugna- bliki og William kom auga á hann, og rak upp stríðsöskur mikið, sem 159

x

Æskan

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Æskan
https://timarit.is/publication/383

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.