Æskan - 01.04.1966, Blaðsíða 22

Garðyrkjuþankar.
■J^egar vorið nálgast vaknar löngun lijá mönnura til að
gróðursetja fræ í moldina og búa sérhvern hug og
gróðurblett undir sólskært sumar. Fyrst er að útbúa kassa
til að sá í. Ef ekki er fyrir bendi vermireitur, þá má notast
við vindlakassa, ef þeir eru 5—6 cm á dýpt.
Bezta moldin til að sá í, er úr mórofi í skurðum eða ofan
á mógröfum. Moldina verður að mylja vel og blanda jafn
miklu af grófum holtasandi saman við liana. Þessu er hrært
vel saman og síðan látið í kassana. Ekki er meira látið i þá
en svo að 1 cm borð sé á hverjum kassa. Moldinni er jafnað
slétt í kassana og síðan rennbleytt með fínum vatnsúða.
(Bezt er að nota til þess flösku með steytitappa). Þá er
gott að þrýsta lítið eitt með flötum eldspýtustokk ofan á
moldina og slétta síðan yfir.
Og nú er komið að því að sá. Fyrst er lagður blýantur
þvert yfir kassann og mynduð svolítil strik með 1—1 % cm
millibili. Því næst er fræinu dreift gisið i rákirnar. Ef fræ-
kornin eru stór, er gott að strá fínni rofamold yfir rák-
irnar jafnþykkt fræinu. Það inun vera Iiæfilegt að láta
ekki meiri raold yfir en sem nemur þykkt hverrar fræteg-
undar. Siðan er vatni úðað yfir og þrýst með eldspýtu-
stokknum létt yfir alla moldina. Yfir kassann er lagt gler
en yfir það dökkur pappir. Glerið er haft til þess að mold-
in þorni ekki, því ekki má vökva meðan fræið er að spíra.
Pappirinn skyggir á birtuna, sem ungar plöntur þola ekki
fyrr en komin eru fræblöð. Eftir að plönturnar eru komn-
ar, má vökva með gætni, og þá er rétt að liafa kassana út
við glugga, svo plönturnar fái sem mesta birtu. Annars
verða þær langar og veiklulegar og lialda sér naumast uppi.
Fræ einærra suinarblóma fer að spira eftir 2—8 daga.
Þegar plantan er 10—14 daga gömul, cr liún tekin upp
með smá trépílu og færð i annan kassa, þar sem moldin
er sú sama, nema hvað bætt hefur verið í hana muldum
gömlum húfjáráburði. Nú er liaft lengra á milli plantnanna,
1—2 cm og meira á milli raðanna. f þessum kassa má
plantan standa þar til lienni er plantað út í garðinn.
Ef ræktaðar eru blómkálsplöntur, verður að gæta ]>ess
að hafa mikið af sandi saman við moldina. Helzt að láta
svolítið lag af sandi yfir kassann, þegar búið er að sá.
Eins þarf að fara með lefkoj. Þessar tvær tegundir vilja
fá sýki í rótarhálsinn. Verða þá plönturnar ónýtar. Sýki
þá. „Nú skulum við vera kát! .. . Af hverju viltu endi-
lega vera svona miskunnarlaus við mig, þegar þú segir,
að þú elskir mig?“
Ekki var það þó alveg til einskis, að ég ræddi við
hana um alvarleg efni, því að dag einn bað Dóra mig
að kaupa matreiðslubók, sem ég hafði verið að minnast
á, og búreikningabók.
Ég varð himinlifandi, keypti báðar bækurnar og einnig
stóran blýant. En það eina, sem Dóra gerði við þessa
nytsömu hluti, var, að hún kenndi Jip þá list að sitja
keipréttur á afturfótunum með matreiðslubókina milli
tannanna!
Þegar við höfðum notið lífsins mánaðartíma, kom
170
þessi er nefnd svartfætlur vegna þess að rótarleggurinn
efst verður svartur og visinn. Þetta er fyrsta rælitunarstig-
ið. Því næst kemur hirðingin. Um hana verður farið nokkr-
um orðum i næslu hlöðum. Gæta verður þess að lialda mold-
inni alltaf vel rakri og láta plönturnar fá nóga birtu.
Vermireitir eru nauðsynlegir til að geta ræktað utanhúss
snemma á vorin, áður en hlýtt er orðið i veðri. Þá er gerður
trékassi, sæmilega traustur. Kassinn er síðan látinn liálfur
niður í moldina. Grafið allt úr honum og í staðinn látið
nýtt hestatað með viðarspónum í dálitið þykkt lag um
allan kassann, 10—15 cm. Þa?S er jafnað slétt og yfir það
svo látið um það bil 10 cm þykkt lag af vel mulinni mold,
sem sléttuð er vel að ofan. Þá er glergluggum raðað yfh'
kassann. f þessa mold er svo plöntunum plantað úr sáð-
kössunum.
Ef of heitt vill verða í kassanum, er settur spýlukubbui'
undir einn gluggann að framan.
Jón afi.
Sumarið er komið.
Agnes í kynnisför til London, og mér þótti innilega vs£tl
um, hve samrýmdar þær Dóra urðu.
Agnes og faðir hennar bjuggu hjá doktor Strong>
Uriah, sem auðvitað þorði ekki að láta Agnesi vera
í London, hafði leigt sér herbergi skammt Jraðan.
Dag nokkurn, þegar ég kom frá vinnu minni hjá
ornum, hitti ég Uriali í garðinum fyrir framan húsiÖ-
„Jæja, hér hittumst við þá, Copperfield," mælti
álíka smeðjulega og hann var vanur. „Þegar raa®Ulguj:
ástfanginn, vill maður helzt hafa gát á Jrví, sem ma
elskarl"
„Við hvern eruð þér afbrýðissamur?" varð mér að 01
„Ekki við yður, Copperfield, heldur við frú StronS
ðí'