Æskan - 01.04.1966, Qupperneq 14

wmmmmmmmmmmmwmmmm
k*:*j
SÁLIN HANS
JÓNS MlNS
JýHnu sinni bjuggu saman karl og
kerling. Var karlinn heldur ódæll
og illa þokkaður og þar að auki latur
og ónýtur á heimili sínu. Líkaði kerl-
ingu hans það mjög illa, og ámælti
honum oítlega og kvað hann eigi
duga til annars en sóa því út, er hún
drægi að, því sjálf var hún síúðrandi
og hafði alla króka í frammi til þess
að afla Jress, er þurfti, og kunni jafn-
an að koma ár sinni fyrir borð við
livern, sem um var að eiga. En þótt
Jreim kæmi eigi vel saman í sumu,
unni þó kerling karli sínum mikið
og lét hann ekkert skorta. Fór nú svo
fram lengi. En eitt sinn tók karl sótt
og var þungt haldinn. Kerling vakti
yfir honum. Og er draga tók af karli,
kemur henni til hugar, að eigi mundi
liann svo vel búinn undir dauða sinn,
að eigi sé vafamál, hvort hann nái
inngöngu í himnaríki. Hún hugsar
Jrví með sér, að það sé ráðlegast hún
reyni sjálf að koma sál bónda síns á
framfæri. Hún tók Jrá skjóðu og hélt
henni fyrir vitin á karli, og er hann
gefur upp öndina, fer hún í skjóðuna,
en kerling bindur Jregar fyrir. Síðan
fer hún til himna og hefur skjóðuna
í svuntu sinni, kemur að liliðum
himnaríkis og drepur á dyr. Þá kom
sankti Pétur út og spyr, hvað erindi
hennar sé. „Sælir nú,“ segir kerling.
„Ég kom hingað með sálina hans Jóns
míns. Þér hafið líklega heyrt hans get-
ið. Ætla ég nú að biðja yður að koma
María guðsmóðir fyrir innan „Gullna hliðið“ í leikriti Davíðs.