Æskan - 01.04.1966, Page 15

honum hérna inn.“ „Já, já,“ segir
Pétur, — „en því er verr, að það get
eg ekki. Reyndar hef ég heyrt getið
um hann Jón þinn, en aldrei að
góðu.“ I»á mælti kerling: „Það liélt
eg ekki, sankti Pétur, að þú værir
svona harðbrjóstaður, og búinn ertu
Uu að gleyma, hvernig fór fyrir þér
forðum, þegar þú afneitaðir meistara
þínum.“ Pétur fór við það inn og
lassti, en kerling stóð stynjandi úti
fyrir. En er lítil stund er liðin, drep-
Ur hún aftur á dyrnar, og þá kemur
sankti Páll út. Hún heilsar honum og
sPyr hann að heiti. En hann segir til
s*n. Hún biður hann þá fyrir sálina
f^ns Jóns síns. En hann kvaðst eigi
Vllja vita af henni og kvað Jón henn-
ar engrar náðar verðan. Þá reiddist
fjerling og mælti: „Þér má það, Páll.
% vænti þú hafir verið verðari fyrir
naðina, þegar þú forðum varst að of-
sskja guð og góða rnenn. Ég held
það sé bezt, að ég hætti að biðja þig.“
f'áll læsir nú sem skjótast. En er kerl-
lng ber í þriðja sinn að dyrurn, kemur
^faría mey út. „Sælar verið þér, heill-
In góð,“ segir kerling. „Ég vona þér
fofið honum Jóni mínum inn, ]»ótt
hann Pétur og hann Páll vilji eigi
lofa það.“ „Því er miður, góða mín,“
segir María, „ég þori það ekki, af því
hann var þvílíkt ótæti, liann Jón
þinn.“ „Og ég skai ekki lá þér það,“
segir kerling. „Ég hélt samt, að þú
vissir það, að aðrir gætu verið breyzk-
ir eins og þú.“ María vildi ekki heyra
meira, heldur læsti sem skjótast. í
fjórða sinn knýr kerling á dyrnar. Þá
kom út Kristur sjálfur og spyr, hvað
luin sé að fara. Hún mælti þá auð-
rnjúk: „Ég ætlaði að biðja þig, lausn-
ari minn góður, að lofa veslings sál-
inni þeirri arna inn fyrir dyrnar."
Kristur svaraði: „Það er hann Jón. —
Nei, kona, liann trúði ekki á mig.“
í sama bili er hann að láta hurðina
aftur, en kerla var þá eigi sein á sér,
heldur snaraði hún skjóðunni með
sálinni í inn hjá honum, svo hún fauk
langt inn í himnaríkishöll, en hurðin
skall í lás. Létti þá steini af hjarta
kerlingar, er Jón var eigi að síður
kominn í himnaríki, og fór hún við
það glöð heim aftur. Og kunnum vér
eigi meira frá henni að segja né held-
ur hvernig sál Jóns reiddi af eftir
það.
Davíð Stefánsson.
Leikrit Davíðs Stefáns-
sonar, „Gullna hliðið“,
er samið um þjóðsöguna,
„Sálin hans Jóns míns“,
sem hér birtist. Nú að
undanförnu hefur leik-
ritið verið til sýninga í
Þjóðleikhúsinu, en í ár
eru liðin 25 ár frá frum-
flutningi þess á leiksviði.
Nii
Ojr eruui við áreiðanlega komnar að klæðaskapnum, —
4lil 1Va® l)arl að vera i honum? Það er nú minna en 1>Ú
°g — kannske óskar. Þú þarft þrenns konar klæðn-
d’t v*nna 1) til að vera í heima, og svo |>egar ]iú
j skemmta þér. Vinnufötin ættu að vera svo auðveld
‘úferð sem mögulegt er, gjarnan pils, hlússa eða peysa,
vetri til úr þykku, hlýju efni, að sumrinu úr bóm-
et./efni. A vinnustað ættir þú ekki að klæðast fötum, sem
5^.^'^leg til að vekja athygli. Mest er um það vert, að þú
Vj SnJ’rtileg og umhyggjusamlega klædd. — En þá heima?
fiit ** ega muntu kunna vel við þig i liprum og þægilegum
Vei,Ul11’ bótt hversdagsleg séu. Hví ekki síðbuxur? Það getur
ij^lý notalegt að hnipra sig saman í sófahorni og lita í
■lot- ^*g'legir, þunnir og léttir inniskór, — skór, sem þú
ar aðeins innandyra — gera fótum þinum gott, og þú
SÞ
•|,Vlr Sóifin.
b^stundir er orð, sem getur liúið yfir miklu, en þær
þj. a ekki að úllieimta mikinn eða margs konar klæðnað.
g]e 111 sparifatnaði, •— pilsi og lilússu megum við ekki
lnj' llla- Eina þykka peysu til skíðaferða, baðkápu, sem
l«U°tUr nola® seln morgunslopp, stuttbuxur i sumar-
Vis;"aui’ siðbuxur úr sterkam efni eða skíðabuxur til úli-
Útivai a skiðum og gönguferðum. Og liá áttu nóg föt til
*Slar og stuttra ferðalaga.
*
Ég verð að hreinsa oftar til í veskinu minu — sé
ég, — og verð ef til vill ofurlítið leið yfir öllu
draslinu.
sx
•*-9á