Æskan - 01.09.1969, Blaðsíða 14

LOA litla landnemi
----- Saga frá Nýja-lslandi -
2. Fyrstu jólin
Þau voru nú í'remur fábreytt, fyrstu jól landnemanna ís-
lenzku í bjálkakofanum, vestur í miðju Manitoba. Kuldinn og
snjórinn voru enn meiri en heima á gamla íslandi, en þau vönd-
ust því smátt og smátt. Nógur var eldiviðurinn í grennd við
kofann, svo að ekki var þörf að deyja úr kulda inni í liúsinu.
Svo komu nú blessuð jólin þar eins og annars staðar og þau
héldu sínum siðum heiman frá íslandi, eins og allir hinir ís-
lendingarnir í byggðinni og héldu jólin á íslenzka vísu, með
laufabrauði og hangikjöti, rúsínugraut o. s. frv. Jólagjafir Lóu
og systra hennar voru rauðir kjólar úr íslenzku vaðmáli, sem
mamma hafði komið með að heiman, og vel þæfðir sauðsvartir
ullarsokkar, og litlu systurnar voru fullt eins sælar með nýju
fötin sín og jólakertin eins og telpurnar eru núna í silkikjól-
unum og með dýru leikföngin. Því að eins og þið vitið, er ekki
mest undir því komið, hve dýr gjöfin er, heldur hinu, með
hvernig hug er tekið á móti henni og hvernig hún uppfyllir
þarfir þess, sem þiggur.
Svo var jólaguðspjallið lesið og sálmar sungnir og hugsað
heim til íslands og ættingjanna heima, og öllum óskað gleði-
legra jóla. Síðan sofnuðu þau öll í sælum friði fyrstu jólanæt-
urinnar í bjálkakofa úti í miðjum skógum Kanada, undir
stirndum, dökkbláum næturhimni og flugu á vængjum draum-
anna heim í dalinn langt í norðaustri, heim til ástkæru átt-
haganna á íslandi.
+--------------——-------■——■—+
Margir eru þeir orðnir vísinda- og
uppfinningamennirnir, sem brotið
hafa heilann um það, hvort unnt sé
að smíða vél, sem „gengi fyrir sjálfri
sér“, þ. e. a. s. vél, sem ekki þyrfti
kraft frá öðru en sjálfri sér til þess að
hreyfast.
Engum hefur tekist þetta fullkom-
lega enn sem komið er og er viðfangs-
efni þetta talið óleysandi. Að visu hafa
verið gerðar smá vélar, sem geta snú-
izt „af sjálfu sér,“ en hagnýtur árang-
ur er enginn af jteim, því að þær geta
ekki látið í té afgangsorku, sem mætti
J)á nytja til að hreyfa eitthvað.
Eilífðarvél {
Hér kemur mynd af einni slíkri
eilífðarvél og skulum við athuga gerð
hennar. Þessi vél er nú eiginlega bara
leikfang og hún snýst afar hægt, en
hreyfist þó, það er staðreynd, svo
framarlega sem hún er rétt smíðuð.
Ef þið eigið gamla grammófón-
plötu, sem er 25 sentimetrar í Jtver-
mál, þá er hægt að nota hana í skíf-
una. (Sjá mynd 1.) Hér er átt við
gömlu tegundina af plötum þessum,
sem auðveldlega brotnar, ef hún dett-
ur niður á gólfið: Auðvitað verðið
júð að fá leyfi hjá mömmu og pabba
til J^ess að nota plötuna í þessa vél,
því að ef til vill er á henni söngur
Péturs Jónssonar eða Sigurðar Skag-
fields. En sem sagt, ef platan er orð-
in einskis verði sem söngplata, þá er
hún ágæt í eilífðarvélina.
370