Æskan - 01.09.1969, Blaðsíða 26

SKUGGINN MINN
Ljóð ☆ SIG. JÚL. JÓHANNESSON
C F (C) G7 C
Ég á lítinn, skrítinn skugga,
F (C) F G7 C
skömmin er svo líkur mér:
C F (C) G7 C
hleypur með mér úti og inni
F G7 C (G7—C í millispili)
alla króka, sem ég fer.
G7 C
Allan daginn lappaléttur
G7 C
leikur sér í kringum mig;
G7 C
eins og ég, hann er á kvöldin
F G7 C
uppgefinn, og hvílir sig.
C F (C) G7 C
Það er skrítið; ha! ha! ha! ha! ha!
F (C) F G7 C
hvað ’hann getur stækkað skjótt,
C F„ (Q) G7 C
ekkert svipað öðrum börnum,
F G7 C (G7—C)
enginn krakki vex svo fljótt.
G7 C
Stundum eins og hugur hraður
G7 C
hann í tröll sér getur breytt;
G7 C
stundum dregst hann saman, saman,
F G7 C
svo hann verður ekki neitt.
C F (C) G7 C
Hann er ósköp heimskur, greyið,
F (C) F G7 C
hann er verstur eftir nón;
C F (C) G7 C
engan leik hann lærir réttan,
F G7 C (G7—C)
leikur bara eins og flón.
Lag ☆ INGIBJÖRG ÞORBERGS
G7 C
Stundum vill hann vera glettinn,
G7 C
verður skrambi upp með sér,
G7 C
geiflar sig og grettir allan,
F G7 C
gerir hálfgert flón úr mér.
C F (C) G7 C
Hann er mesti heigull, greyið,
F (C) F G7 C
hann vill líka passa sig;
C F (C) G7 C
eins og hann sé ósköp hræddur,
F G7 C (G7—C)
oft hann kúrir fast við mig.
G7 C
Ég er mikið minna hræddur
G7 C
— mér er samt ei vel við svín. —
G7 C
Ef ég hræddist eins og skugginn,
F G7 C
ósköp mundi’ ég skammast mín.
C F (C) G7 C
Það var einu sinni’ í sumar
F (C) F G7 C
sem ég snemma klæddi mig,
C F (C) G7 C
kom á fætur fyr en sólin
F G7 C (G7—C)
fór að sjást — ’hún hvíldi sig.
G7 C
Þá var skugginn litli latur,
G7 C
lét mig ekki vekja sig,
G7 C
heima svaf í náð og næði,
F G7 C
nennti ekki’ að elta mig.
382