Æskan - 01.03.1973, Síða 5

Kirkjugaröshliðið i Vestmannaeyjum. —
Nú er ömurlegt um að litast á hinni
fögru Heimaey. Sum húsin eru horfin
undir eldfjallaöskuna, sem hylur landið.
En Landakirkja stendur Ijósum prýdd,
hvít og fögur i sinum helga hreinleika
og biður þess, að sóknarbörnin komi
heim, þegar aftur birtir yfir.
í Landakirkjugarði eru nú leiðin og
flestir legsteinarnir á kafi undir vikur-
laginu. Þó sést enn á eitt minnismerkið.
Það er mynd af ungum dreng, sem er
að- lesa í bók. Það er minnismerkl um
barnabókahöfundinn Sigurbjörn Sveins-
son. Hann var mörg seinustu ár sín
Ljósm.: Bragi GuSmundsson.
barnakennari í Vestmannaeyjum. Hann
orti þennan fagra þjóðsöng Vestmanna-
eyja:
SUMARMORGUNN í HEIMAEY
Vndislega eyjan mfn,
ó, hve þú ert morgunfögur:
Úðaslæðan óðum dvin,
eins og spegill hafið skín
og breiðir sólin geislakögur.
Yndislega eyjan mín,
ó, hve þú ert morgunfögur.

Sólu-roðið sumarský
svífur yfir Helgafelli.
Fuglar byggja hreiður hlý.
Himindöggin fersk og ný
glitrar blíðum geislum í,
glaðleg anga blóm á velli.
Sólu-roðið sumarský
svífur yfir Helgafelli.
Yndislega eyjan mín,
ó, hve þú ert morgunfögur.
Liti ég til lands, mér skín
Ijómafögur jöklasýn,
sveipar glóbjart geislalín
grund og dranga, sker og ögur.
Yndislega eyjan mín,
ó, hve þú ert morgunfögur.
Hérinn sem giftist
Einu sinni var héri, hann var að spóka
sig út um grænar grundir. Hann hopp-
aði, skoppaði, hrópaði húrra, hopp og
hæ, og endaði með því að steypa sér
kollhnís og standa upp á afturfótunum
i kafgresinu.
Þá rakst hann á tófu, sem var þar að
snuðra.
— Góðan daginn, góðan daginn,
hrópaði hérinn, nú er ég kátur, ég ræð
mér ekki fyrir fögnuði. Ég skal segja
þér nokkuð, ég hef verið i hjónabandi,
skaltu vita, sagði hann.
— Ég kalla þig segja gleðitiðindl,
sagði tófan.
— Allt læt ég vera, sagði hérinn. —
Hún var ekki lambið að leika sér við,
kerlingin, hún var mesta kvenskass.
— Það var nú allt verra, sagði tófan.
— Það var nú ekki svo bölvað, sagði
hérinn, hún var efnuð, átti meira að
segja hús.
— Það var bót í máli, sagði tófa.
— Það var nú skammgóður vermir,
sagði hérinn, þvi húsið okkar brann með
ötlu, sem i því var.
— Það var mikil hörmung, sagði tófa.
— Það gat verið verra, sagði héri,
þvi hún brann inni lika kerlingarskrukk-
an min.
2
það er alltaf verið að tala um tízkuna, og
heyrist minnst á ýmislegt, sem sé „allra
^yjasta tízka". En þegar betur er að gáð,
a oft verða svo, að það er alls ekki
^y*t, heldur ævagamalt. Það er sannað að
^durdrósirnar hjá Forn-Egyptum máluðu á
smettið, svo að karlmönnunum litist
i ur ^ Þ®r, og meira að segja hefur vund-
yr ymisIegt í gröfum Forn-Egypta, sem hef-
araV6r'^ tei<i® UPP aftur at tízkusölum þess-
t r aldar- Sagan endurtekur sig, segir mál-
EkJ'5’ 6n s''5irnir endurtaka sig ekki síður.
ert er nýtt undir sólinni.
eru ^831” ^ær 'Þr°ttagreinar, sem tíðkaðar
Veris6'0 æva9amlar' encla Þótt þær hafi ekki
t|| . ,iðl<aðar í núverandi mynd, nema ef
Ul n°kkra áratugi. Enginn veit, hve göm-
hefallrnan’ Þjóðaríþrótt íslendinga er, en
Ur|.. u '’tyndristur verið algengar á Norð-
„t .. ndum áður en sögur hófust þar, væri
ar°|9 Senniie9t, að rekja mætti sögu henn-
lþró^n9t at*ur [ tímann. Fjöldann allan af
Grik, a®re'num nútímans má finna hjá Forn-
agar iUíTI 09 sanna, að þær hafi verið iðk-
Þótt^ Í5ai’’ en vitanlega hafa Grikkir, enda
iðku 96ir VærU fyrirmyndarÞi°ð> ekk' byrjað
þj^g11 Þessara íþrótta heldur séð þær hjá
komUrT1er Þeir ie9ðu undir si9 °9
Veit2tSt ' ^nni við- En myndirnar, sem varð-
ag . ilafa frá tímum Forn-Grikkja, sanna,
leig. ®r dafa verið iðkaðar þá, og sömu-
^'s frásagnir frá þeim tíma.
megn6falei^ur er nu iðkaður af miklu kappi
á rnymerinin9arÞjoðum. Og menn hafa séð
ans ,n urT1, hvernig hnefaleikamenn nútím-
leiki ^V' Þiálfa sig undir kapp-
man’n n.V' að f®stir hafa alltaf mótstöðu-
knött1 fil 35 'áta berfa sig' Þeir hafa leður‘
í lógrg?165 loftheldri blöðru og festa hann
þ6ir , a snúru og berja á honum eins og
°ia' tvtyndin hér að neðan sýnir, að
Knattspyrna.
Þjálfun undir hnefaleik.
Ekkert
er
nýtt
undir
sólinni
Forn-Grikkir hafa farið líkt að. Þeir höfðu
útblásna blöðru, fóðraða með eltiskinni, og
börðu á henni. Þetta kölluðu Grikkir að
berjast við skuggann sinn, og stellingarnar
eru sömu og nú.
Ýmsir munu halda, að knattspyrnan sé
upprunnin í Englandi, því að Bretar eru
elztir núverandi knattspyrnuþjóða, og írá
þeim hefur hún breiðzt út um heiminn í
sinni núverandi mynd. En Grikkir þekktu
knattspyrnuna vel. Myndin hér að ofan sýn-
ir, að þeir hafa farið með boltann á líkan
hátt og knattspyrnumennirnir gera enn þann
dag í dag. Hvort þeir hafa haft knattspyrnu-
skó skal ósagt látið, og eins er það ósenni-
legt að leikreglurnar hafi verið þær sömu og
nú er, því að þær breytast í sifellu. Leik-
reglur Grikkja hafa liklega verið miklu
óbrotnari en núverandi reglur og fyrirmæll
vantað um vítaspyrnur og þess háttar.
Þessi knattleikur er lítt þekktur hér á
landi, en er mikið iðkaður víða með öðrum
þjóðum, og hefur verið gerður upp úr hon-
um Is-hockey, þar sem þátttakendurnir eru
allir á skautum. En Grikkir, stofnendur
Ólympiuleikanna, þekktu hockey mæta vel
og höfðu það á leikskránni. Myndin hér að
neðan er frá Grikklandi. Á henni má sjá, að
þátttakendurnir hafa farið mjög líkt að og
menn gera nú á timum, er þeir lelka hockey
og að tækin eru nauðalík. Hockey er þvi
ekki nýr leikur.
Evrópumenn fóru ekkl að læra skriðsund
(crawl) fyrr en 1912. Þessl Iþrótt kom frá
Hawai, en var ævagömul þar og i nálægum
eyjum í Kyrrahafi, enda munu hvergi betrl
sundmenn en þar, sundkunnáttan jafn al-
Hockey.
menn. Vesturlandabúar voru hreyknir yfir að
læra þessa fþrótt, því að mönnum miðar
yfirleitt betur áfram á þessu sundi, en
nokkru öðru. En það voru fleiri en Hawai-
búar, sem kunnu þetta sund. Myndin hér að
neðan er tekin eftir egypzku myndletri og
sýnir, að Egyptar hafa kunnað þetta sund,
þó að það hafl gleymzt siðan. Myndin er
nálægt 5000 ára gömul.
Skriðsund.