Æskan

Årgang

Æskan - 01.03.1973, Side 28

Æskan - 01.03.1973, Side 28
Ljós í myrkri Amma sat á rúmi sínu og prjónaði. Hún var blind. Amma heyrði ekkert nema titið I prjónunum, því að enginn var heima. „Á þessu heimili eru allir vinnandi manneskjur, nema ómaginn hún amma gamla,“ hugsaði hún hrygg í huga. Allt ! einu heyrði hún aukahljóð, sem blandaðist saman við titið I prjónunum. Hvað var þetta? „Mrmrmr.. „Ó, kisa, ert þetta þú, kisa mín?" Amma fálmaði eitthvað út í myrkrið, sleppti prjónunum, og hvar var kisa? Jú, þarna kom hún. Kisa skreið upp í fangið á gömlu konunni og malaði. Amma strauk kisu og gerði gælur við hana, og kisa endurgait atlot ömmu. Þarna sátu þær langa stund og léku sér hvor við aðra. Hér var loksins einhver, sem skildi ömmu. Þetta var það, sem hún þurfti. Allir á heimilinu voru sífellt á þönum, og enginn hafði tíma til að tala við hana. Ekkl einu sinni börnin, sem þutu i skólann á morgnana, komu heim um daginn með sama hraða, gleyptu i sig matinn, hurfu inn ( herbergi sitt til að læra, þutu slðan út til að leika sér og komu inn, þegar langt var llðið á kvöld. En ekki einu sinni þá átti amma tímann með börnunum, þvl að þau settust strax við sjónvarpið og sáty þar, það sem eftir var kvöldsins. Hann sonur hennar og tengdadóttir voru sömuleiðis á þönum allan daginn, en amma sat heima ein og yfirgefin. „Mrmrmr...,“ kisa hjúfraði sig upp að henni og malaði. Hún hafði nægan tíma. „Mrmrmr...," smám saman dó malið út. „Hvað er þetta? Ertu sofnuð, skömmin þín?“ Amma ýtti við kisu og kisa hreyfði sig aðeins. Þegar amma var Iftil, hafði amma hennar alltaf sagt henni sögur. Og nú kunni þvi amma margar sögur, en ... hún andvarpaði. Enginn var til þess að hlusta á hana. „Jú,“ fannst henni þá kisa segja. „Ég er til þess að hlusta á þig. Ég get hlustað á þig.“ „Já, hvaða vitleysa er þetta I mér,“ sagði amma. „Auðvitað getur þú hlustað á mig.“ Hún hélt kisu I fanginu og strauk henni. „Já, já. Það er nú það. O jæja, já ... Elnu sinni voru kóngur og drottning I rlki slnu. Þau áttu elna dóttur barna, 10 BLÖÐ Á ÞESSU ÁRI í STAÐ 9 ÁÐUR ÁRGANGURINN: KR. 680.00 Sími ÆSKUNNAR er: 17336 UPPLAG: 18 000 t sem Ingibjörg hét. Ertu’ að hiusta, kisu- grey?“ Kisa umlaði eitthvað til sam- þykkis. „Já, og skammt frá höllinni bjuggu karl og kerling I koti slnu. Þau áttu son, sem Þorsteinn hét...“ Þegar tengdadóttir hennar lelt inn til hennar um kvöldið, sat amma með kisu I fanginu og rerl I gráðið. „Llður þér ekki vel?“ spurði sú, sem inn kom. „Jú,“ svaraði amma. „Þvl ég sá Ijós I dag. Ljós I myrkri." Heiður Baldursdóttir. betur en það búi alveg eins góðir Is- lendingar og við í Grímsey. En nu er kennslustundin búin. Tjaldið. 4. atriði (Sama stofa og i 1. atriði). Barði: Ha ha ha. Bærilega heppnaðist þetta. Var ég ekki ágæt norsk kerling? Og fannst ykkur ekki stelpurnar lilaupa laglega á sig? Fúsi: Þetta var fyrirtak. Hvað ætli kennslukonan hafi hugsað? Hörður: Hana hlýtur að hafa grunað, að þetta væru einhverjir hrekkir. En hvað þú varst góð kerling, Barði. Ég dáðist að þér. Barði: Stelpurnar eru alveg bálreiðar. Þær hótuðu öllu illu. En varia trúi ég nú, að við hræðumst þær mikið. Fúsi: En ef þær segja kennslukonunni frá öllu saman. Hvernig lieldurðu, að hún líti á þetta tiltæki okkar? Hörður: Auðvitað er það ekki fallegt að skrökva svona i aðra. Og hræddur er ég um, að kennslukonan tali við okkur, ef hún kemst að þessu. Barði: Ekkert að óttast, við segjum bara eins og satt er, að þetta hafi verið ofur- litlar glettur við stelpurnar. Fólk ætti að geta skilið, að eitthvað þurfum við að gera okkur til gamans til þess að drepast ekki úr leiðindum. Hörður: En heyrðu, Barði, hvernig gekk þér með norskuna? Barði: Blessaður, ég talaði enga norsku. Bara eitthvert bannsett hrognamál og annað hvert orð á íslenzku. Fúsi: Já, en ég verð að segja, að þú varst reglulega fín kerling. En ef foreldrar okkar frétta þetta? Barði: Gerir ekkert til. Við getum verið óhræddir. Það dæmir okkur enginn hart fyrir svona grín. Þetta er bezti gr.ikkur- inn, sem við höfum gert stelpunum. (Hvít vofa kemur inn). Fúsi: Guð minn góður. Hvað er þetta? Vofan (dimmrödduð): Krjúpið á kné og biðjizt fyrirgefningar á syndum ykkar, annars iætur samvizkan ykkur aldrei i friði. (Fúsi og Hörður krjúpa á kné) Hörður: Góða vofa, vægðu okkur. Vofan: Ég vægi engum, nema hann biðJlS fyrirgefningar. Það verðið þið allir a gera. (Barði krýpur lika) Hvað haf' þið illt gert? Ég var sendur úr undir' heimum til að refsa ykkur. Drengirnir: Vægð, vægð, góða vofa. *1 skrökvuðum bara svolitið i stelpurnar- Vofan: Hafið þið iðrazt þess og beðið fyr irgefningar? Drengirnir: Já, já, við iðrumst og umst fyrirgefningar á því. Vofan: Ætlið þið^þá að lofa því að éeri það aldrei aftur? Drengirnir: Já, já, við lofum þvi. Vofan: Þá fyrirgef ég ykkur að þessU sinni, en fer með ykkur til undirheinia> ef þið gerið þetta aftur. (Beta og Alfa koma i dyrnar. Vofa° kastar af sér hvitu klæði) Drengirnir (risa á fætur): Það er Dísa- Dísa: Nú liöfum við launað ykkur lambi gráa. Stúlkurnar: Húrra ! Húrra I Húrra ! Tjaldið. 26

x

Æskan

Direkte link

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Æskan
https://timarit.is/publication/383

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.