Æskan - 01.03.1973, Side 42

.
KANÍNUR
Hvernig á að fóðra
og meðhöndla kanínur?
Á höfuðborgarsvæSinu er kaninan meðai vinsælustu
gæludýra. Aðallega eru það ungir drengir, sem gerzt hafa
kanínubændur og hafa lagt undir sig bílskúrinn hans pabba
síns eða þá að þeir hafa klambrað saman kofa til að geyma
í kanínurnar.
Oftast gengur þessi búskapur vel, en samt sem áður
er það of oft, sem alls konar vanhöld verða I kanínubú-
skapnum, vegna þess að hinir ungu drengir vita ekki nógu
vel, hvernig meðhöndla á og fóðra þessi húsdýr þeirra.
Upplýsingar um meðferð og fóðrun kanína hafa heldur
ekki verið aðgengilegar, svo að hér verða birtar nokkrar
upplýsingar um kanínur, meðferð þeirra og fóðrun.
Þær stutthærðu kanínur, sem eru algengastar hérlendis,
eru upprunnar I Suður-Evrópu, en breiddust út um alla
álfuna sem gæludýr og jafnframt sem villikanínur. Víða um
lönd varð kanínan hinn mesti skaðvaldur á gróðurlendi,
bæði ökrum og skógum. Miklum fjármunum var eytt til að
úirýma kanínum, en hefur aldrei tekizt fullkomlega.
Kaninur timgast ört, en ungarnir ættu yfirleitt ekki að vera
fleiri en átta hverju sinni. Munið, að kanínumamman þarf
að hafa gott næði með ungana sína fyrstu dagana.
Hentug gerð af vatnsskálum fyr-
ir kanínur. Áríðandi er, að
vatnsilát kanína sé stöðugt.
Upprunalega villikanínan var grá á litinn, en síðan hafa
komið fram mörg litaafbrigði vegna blöndunar kynja.
Það er þýðingarmikið fyrir þá, sem ætla að ala kaninur,
að hafa gott og þurrt hús fyrir þær. Kanínur þola ekki mikið
frost, og þeim er illa við vatn og þurfa að geta komizt í
skjól, ei þær eru hafðar úti, þvi að þeim er yfirleitt illa við
að vera á ferli í rigningu. Kanínuhúsið verður að vera ein-
angrað, ef nota á það yfir vetrarmánuðina. Æskilegt er að
kanínan hafi einnig athafnasvæði úti, en það verður að
vera net í botni kanínustíunnar eða hreinlega steyptur botn,
því annars er hætt við að kanínurnar grafi sig út.
Hæíilegt er að fóðra kanínur tvisvar á dag. Fyrri mál-
tíðin gæti verið hafrar eða korn. Kanínur verða að hafa
greiðan aðgang að hreinu vatni. Vatnsílátið þarf að vera
töðugur bakki en ekki skál eða diskur, því úr slíku íláti
hella kanínurnar með því að stíga á barmana.
Seinni máltíð kanínanna þarf að vera grænmeti. Til dæmis
grænkál, hvítkál eða salatblöð, og ennfremur gulrætur. A
sumrin er égætt að gefa kanínum fífla og smára. Brauð og
brauðskorpur eru ágætt fóður með, en alls ekki eingöngu.
Það er sjálfsögð varúðarráðstöfun að þvo kál og annað
grænmeti, ef vera kynni tröllamjöl eða skordýraeitur á
grænmetinu, því að slíkt getur orðið kanínum að aldurtila.
í bæli kanínunnar þarf að vera nægilegt af heyi, og á
gólf kanínuhússins þarf að strá sagi, svo að gólfið haldist
þurrt, enda er auðveldara að þrífa, ef sag hefur verið á
gólfinu.
Sérstakir fóðurkögglar eru til fyrir kanínur, sem gefa á
með öðru fóðri, en alls ekki eingöngu. Slíkt fóður geta
fóðurinnflytjendur flutt inn.
Auðvelt er yfirleitt að fá kanínur til að eiga afkvæmi,
sérstaklega á vorin. Karldýr og kvendýr eru einangruð í
ekki of stóru búri daglangt. Þetta er endurtekið með nokk-
40