Æskan - 01.03.1973, Qupperneq 62

Nú held ég áfram fyrri sögu minnl.
Nú, nú, ég var hlaupin út á hlað
hálfu fyrr, en ammg vissi það.
Og það var logn og loftið var svo blátt.
Þá lék af gleði bæði stórt og smátt.
Cg biessuð sólin skein svo skært og blítt
í skugganum var jafnvel nærri of hlýtt.
Hún Móra litla lá við bæjarsund
og lambið var að bíta og hlaupa niðri á
grund,
ofurlítil gimbur grá með svartan fót,
nei, grá með hvítar hosur, sú var ekki Ijót!
Snati var að vappa um völlinn til og frá,
á varpanum sat hún kisa og sagði: ,,Mjá,
mjá, mjá!“
Haninn sagði: ,,Go-go“ og hreykti sér á
haug,
hunangið úr fiflunum randaflugan saug;
og spóinn var að vella og væla suður I flóa
og vængi sína þöndu lóur út um móa. —
Ég var nú svona að skoþþa og hoppa hér
og þar
og hendast út og suður og elta flugurnar.
Þá vissi ég ekki fyrr, það vildi svona til,
en valt ég ofan hólinn og niður í bæjargil.
Ég meiddist ekki vitund, ég valt það eins
og tunna.
En veiztu hvað, þá sat hún þar hún Gunna
og Helgi, sem að sækir vatn í brunninn, —
og hann kyssti Gunnu litlu beint á munninn!
Þau ráku upp hljóð og hlupu beint til' min
og Helgi sagði: ,,Þú ert mikið svín!“
En Gunna sagði: „Góða, viltu þegja?"
En Guð veit, ég var ekki neitt að segja,
ég þagði eins og dúkka og dustaði bara
kjólinn
og dansaði svo aftur upp á bæjarhólinn.
Svo fór ég til ömmu, hún var að skera
sköku,
hún skammaði mig ekkert, en gaf mér
stóra köku.
Og söguna ég sagði henni ömmu.
Ég sagði hana líka bæði pabba og mömmu.
Ég sagði hana öllum — sumum fannst það
ekki skritið,
þó sögðu miklu fleiri: „En hvað það var
skrítið."
Krossgáta
LÁRÉTT:
1. Friður
3. Laga
4. Borðhald
8. Eldhússáhald
9. Tónn
10. Á
11. Poka
12. Stelpa
LÓÐRÉTT
1. Ganga
2. Margt
4. Iðka
5. Mæla
6. Árás
11. Hef leyfi
Enginn greinarmunur gerður á: A og A og I og I
Vorið kemur og grundirnar grða
Með degi hverjum hækkar sólin og
yljar loft og láð. Við þurfum að vera
fyrirhyggjusöm, ef við ætlum að hafa
falleg blómabeð við húsið í sumar.
Við fáum okkur vindlakassa, látum
í hann rofmold (sem hefur komið upp
úr skurðum), setjum finan holtasand
saman við moldina og blöndum því vel
saman.
Þá þurfum við að hafa fræ við hönd-
ina. Sáum stjúpmóðurfræl. Bezt er að
gera það síðast í marz. Dreifum fræinu
yfir moldina og vökvum vel á eftir, svo
moldin verði vel blaut. Fáum síðan eld-
spýtnastokk og þrýstum fræinu niður.
Kassann látum við út í glugga og gler
yfir. Ekki ætti að vökva í kassanum
tvo til þrjá fyrstu dagana meðan fræið
er að spíra. Eftir það má vökva.
Eftir tvær til þrjár vikur ætti að taka
plönturnar upp úr kassanum og planta
þeim út í annan kassa, sem hafa skal
svolítið dýþri. Moldin I þeim kassa h1®
vera lík nema aðeins blönduð hie
gömlum búfjáráburði, og hafa skal dá
lítið bil á milli plantnanna. Munið eftir
að hafa moldina alltaf raka.
Þegar plönturnar eru komnar upP
undir glerið, er glerið tekið af og kasS
inn hafður opinn. Þessi aðferð gildir vl
allt fræ sumarblóma. Öðru máli gegn'r
með tímann, þegar sáð er. Morgunfrún1
má til dæmis sá seinna. Sumu blóma
fræi má sá beint i garðinn, eins °9
rauðum hör, þorskamunni og íberis.
Blóm þessi koma strax upþ og blómstm
eftir nokkra daga. Þau eru lágvaxin og
lífseig. Þau eru höfð í beðköntum ti
að mynda beinar línur. Þau eru í li°s
um og rauðleitum lit.
Blómum, sem ræktuð eru inni, p|an ^
ar maður ekki út í garðinn fyrr en
júní, nema veður sé því betra.
J. A.
60