Æskan - 01.05.1978, Side 39

yiNDMYLLUR
Uppistaðan er trélisti, 75 cm langur, en í þver-
s’árnar eru notaðir styttri listar. Samsetningin er
»1/j í 1/2“ (sjá mynd) og gott er að bera lím í hana;
ennþá sterkari verður hún með því að binda með
s*erku garni í kross um samskeytin.
* fellurnar er notaður stinnur pappír eða þunnur
ar<on. f stærstu relluna er ferningurinn 20 cm á
Vora hlið, en í þeim minni aðeins I5 cm. Rellurnar
eru ^estar á með títuprjónum eða grönnum nöglum
^eö haus.
viðdómendur, þetta er ákæra á hendur hermanni fyrir
að ráðast á gamlan mann."
Þá greip ákærði fram í og sagði: „Herra minn, ég er
e ^i hermaður, ég er liðsforingi."
yÉg bið afsökunar,'' mælti Lincoln. „Jæja, háttvirtu
Vl°dómendur, þá er hér um að ræða málshöfðun gegn
sforingja, sem ekki er hermaður, fyrir að ráðast á
9amaimenni."
Andrew Adderup.
^inhverju sinni ákvað ég að taka hús á leigu í Quincy í
°is og fól herra Lincoln að ganga frá leigusamn-
9onum fyrir mig. Sendi hann mér síðan samninginn, en
'hntist ekki á greiðslu fyrir þjónustu sína með einu orði.
9 áleit 25 dollara hæfilegt gjald og sendi honum þá
PPhaeð. Að nokkrum dögum liðnum fékk ég svolátandi
réf<rá honum:
'■^5. febrúar 1856. Ég meðtók rétt í þessu bréf yðar frá
m., ásamt meðfylgjandi ávísun á Flagg & Savage,
Hlin
^ttugu og fjmm ,j0||ara þár hljótið að álíta mig dýr-
öan mann. Þér eruð of örlátur á fé yðar. Hér með sendi
9 yður kvittun fyrir fimmtán dollurum og endursendi
ar tíu dollara af greiðslunni. Yðar einlægur, A. Lin-
co|n.”
W. A. Rlchardson.
Dómararnir í Springfield sátu á rökstólum aðeins
I Kkrar vikur á ári hverju. Til þess að koma af nauösyn-
s-9um réttarhöldum urðu þeir að ferðast yfir umdæmi
' ^incoln fór yfir áttunda réttarsvæðið í lllinois, sem
ar víðlent mjög, eða 12.000 fermílur að flatarmáli. Á
6ssum ferðalögum var hann mestallt árið. Réttarhöld
u fram í smáþorpum, en milli þeirra voru stór svæði,
°9 óbyggö. Urðu lögmenn og dómarar stundum að
,a á hestbaki yfir 30 mílna vegalengd á dag eða meir,
. dvotir af regni og hrollkaldir inn að beini af storm-
'num.
Eftirfarandi sögu segir Kenesaw Mountain Landis
dómari að roskinn lögfræðingur hafi sagt sér á yngri
árum. Lincoln var á reið í umdæmi sínu ásamt kvið-
dómendum, og komu þeir að stóru vatni, er myndast
hafði af vorrigningunum. Hópurinn nam staðar og bar
saman ráð sín. „Þér eruð kunnugur í þessari sveit, er
ekki svo?“ spurði einn þeirra Lincoln.
Lincoln kvað svo vera, og ef þeir vildu gera sem hann,
skyldi hann koma þeim yfir heilum á húfi. Þeir hétu því,
og steig hann þá af baki, klæddi sig úr hverri spjör, batt
fötin í böggul og festi hann viö hnakknef sitt. Allir hinir
fylgdu dæmi hans. Síöan stigu þeir aftur á bak og bar
enginn önnur klæði en pípuhatt sinn, er var táknrænn
fyrir lögfræðingastéttina í þá daga. Raðaði Lincoln þeim
nú í einfalda röö, og var naumast unnt að hugsa sér öllu
hlægilegri halarófu. En hann varaði þá við að ríða í
þéttum hópi.
Fikruðu þeir sig yfir vatnið um það bil mílu vegar, en
hvergi var dýpið meir en rúmlega í hófskegg. Þegar yfir
kom, renndi Lincoln sér úr söðlinum og klæddist án þess
að segja orð eða stökkva bros.
Stefan Lorant.
Lester B. Colby.