Æskan - 01.10.1978, Blaðsíða 14

..—■ ■ c ■ < c -n
PRINSINNOG DREKINN
Einu sinni var prins — einn af
þessum sönnu prinsum. Þegar hann
var fullþroska sagði kóngurinn, faðir
hans við hann:
,,Nú er mál til komiö aö þú fáir þér
prinsessu fyrir konu og það á þann
hátt, sem sönnum prinsi sæmir. Farðu
út í heiminn, þar finnur þú áreiðan-
lega prinsessu, sem er í hættu stödd,
hjálpaðu henni og fáðu hennar og
meö henni hálft konungsríkið.“
Prinsinn sagði, að þetta hefði hann
einmitt ætlað sér að gera. Lét hann
söðla hvítan reiöskjóta sinn, gyrti sig
gljáandi sverðinu og reið af stað út í
heiminn.
Þetta var í fornöld og þá var
heimurinn fulluraf hræðilegum risum,
vondum galdramönnum, nornum og
glettnum dvergum, sem öll reyndu að
ræna fögrum prinsessum og hafa á
burt með sér. Það voru einnig uppi á
þeim tímum hugdjarfir prinsar og í
hvert sinn sem prinsinn fyrrnefndi
heyrði um prinsessu, sem var í hættu
stödd, fylgdi ætíð sögunni að ótal
prinsar væru farnir af stað til að
bjarga prinsessunni.
Einu sinni þegar prinsinn reið í
gegnum stóran skóg, hugsaði hann
dapur um, hvernig hann ætti að lenda
í sönnu ævintýri og geta bjargað
prinsessu. Fann hann þá allt í einu
jörðina titra undir fótum sér.
„Skyldi þetta vera jarðskjálfti,“
hugsaði prinsinn. Hann skimaði í
kringum sig og sá að það lagði gufu-
strók og eldtungur út um klettaskoru
þar í nánd.
„Þetta verö ég að rannsaka," sagði
hann og vatt sér úr söðlinum. Naum-
ast var hann kominn af hestbaki,
þegar hesturinn tók viðbragð og þaut
í burtu. Prinsinn reyndi að kalla á
hann, en það var til einskis.
Með brugðnu sverði nálgaðist hann
klettaskoruna og þar kom hann auga
á gríðarstóran dreka, sem lá þar og
spúði eldi og gufu út um nasa-
holurnar. Drekinn hafði naumast litið
á prinsinn, þegar hann sagði:
„Góði prins, gerðu mér ekki mein!
Ég er góður og meinlaus dreki, sem
engum vill Illt gera. Ég vil einmitt
hjálpa þér ef þú vilt lofa mér það."
„Úr því að þú biður mig svona vel,
skaltu halda lífi, en aðeins með því
skilyrði, að þú hjálpir mér til að finna
prinsessu, sem er í hættu stödd, til að
ég geti bjargað henni og fengið
hennar.“
„Ég er fús til þess,“ svaraði drekinn
Elizabeth Taylor hefur ákveðið að
gefa augnabanka augu sín, þegar
hún deyr. Hún ákvað þetta eftir að
hafa verið heiðursgestur á dansleik,
sem haldinn var til styrktar augna-
bankanum nýlega í Washington. Hún
hefur þegar ritað undir skjal þess
efnis, að bandaríski augnabankinn fái
hin fjólubláu augu sín.
Augu Liz eru talin einhver þau feg-
urstu í manna minnum, svo að sjálf-
sagt verður einhver feginn að hljóta
þau, en vonandi verður það ekki á
næstunni.
Engir kettir hafa eins mikil
svipbrigði og síamskettir. Það
má sjá á þessum 7 vikna gömlu
síamskettlingum að þeir eru
ekki aðeins forvitnir heldur
einnig djúpt hugsandi um það
sem þeir sjá.
og skreið alveg úr holu sinni, svo ®
prinsinn gat séð hversu stor ^
hræðilegur hann var í rauninni- ..
veit einmitt um prinsessu, s
galdramaöur hefur rænt og lokað i
í járnhöllinni handan við fjöllin >
Enginn getur bjargað henni Þvl ^
leiðin liggur í gegnum eyðinnörk
klettagil og að höllinni er aðeins
hlið og það verður einungis opn
með töfraorði.“ . ,
„Hvernig getum við þá k°
þangað?“ spurði prinsinn, „aúk P
er hesturinn minn strokinn.“ ^
„Það gerir ekkert,“ sagði 9
drekinn. „Þú getur farið á bak mif*
haldið þér fast og svo skal ég '
með þig þangað."
Prinsinn hugsaði sig ekki lenð1
urf.