Æskan - 01.10.1978, Síða 28

53. Þaö flæddi að og ekki leið á löngu þar til skerið
hans Bjössa stóð varla upp úr yfirborði sjávar. „Já,
Róbinson var þó heppnari en ég, hann fékk stóra
eyju til að ganga á“, hugsaði Bjössi með sjálfum sér.
54. Hálfum tíma síðar nær sjórinn Bjössa í mjólegg
og útlitið var síður en svo bjart. Þetta var mjög
snemma morguns og því ekki von á skipaferðum.
56. En þegar neyðin er stærst, er hjálpin næst.
Vélbátur kemur á fullri ferð utan fjörðinn og Bjössi
veifar og veifar — hrópar og kallar. Báturinn kemur í
55. Bjössi hropar a hjalp, því að hann sér hús uppi
á ströndinni. Vatnið nær honum nú í mitt læri og
vonlaust fyrir hann að reyna að synda í land.
hans
att