Æskan - 01.02.1983, Qupperneq 43

3C3Œ
E30E
000
00
Neyðið ekki börnin til að borða
Eftir Dr. G. C. Myers
E30E
Mörg börn þrjóskast við að neyta
matar síns, tyggja hann og kyngja hon-
urn, allt fram undir fimm ára aldur.
Sumum þessara barna verður óglatt
°9 Þau jafnvel kasta upp áður en þau
ei9a að borða, eða strax, þegar þau
sJa að farið er að útbúa matinn handa
þeim. í næstum því öllum slíkum tilfell-
um, sem ég hef fjallað um, hefur verið
reynt að neyða matnum ofan i börnin.
Hvað ætli okkur fyndist um það, að
einhver, sem væri miklu stærri og
sterkari en við, tæki upp á því að
neyða ofan í okkur matnum. Samt sem
áður megum við ekki vera of þung í
öómum um móðurina, sem hefur reynt
að fá barnið sitt með valdi til að borða
eins og það væri hakkavél. Hún hefur
reynt samviskusamlega að fá það til
aö borða hæfilegan skammt matar.
Móðir ein hefur ritað mér bréf vegna
þessa vandamáls. Það hljóðar svo:
„Við hjónin eigum átján mánaða
gamlan dreng. Hann er mjög tregur til
að neyta matar síns, þótt okkur hafi að
vísu stundum tekist að fá hann til þess
með gyllingum. Honum verður óglatt
og stundum selur hann upp. Mig grun-
ar, að þetta séu brögð, sem hann beitir
okkur af ásettu ráði, vegna þess að
hann tekur að kúgast samstundis, er
ég byrja að útbúa matinn handa hon-
um. Þetta fær mjög á mig. Um þessar
mundir borðar hann mjög lítið og
stundum ekki neitt. Hið eina, sem hann
lítur við, er makkarónur og tómatsósa.
Ég hef alltaf farið reglulega með
hann til læknisskoðunar. Læknirinn
segir, að ástæðulaust sé að hafa
nokkrar áhyggjur, hann þrífist ágæt-
lega. En þetta versnar stöðugt. Nú
mætti vænta þess, að drengurinn
borðaði gulrætur, baunir og annað
grænmeti, en honum verður óglatt við
hvern bita, sem að honum er réttur,
svo að ég get ekki fengið hann til að
borða þetta. Hann snertir aldrei við
brauði eða kartöflum . .. Ég skelfist
alltaf, þegar hann byrjar að selja upp
eða kúgast. Þegar ég set hann í stólinn
hans, snýr hann sér undan, lokar
augunum og vill kasta sér úr stólnum."
Ég gaf móðurinni eftirfarandi ráð:
Reyndu að setja þig í spor barnsins.
Myndir þú ekki kúgast og selja upp
líka? Þú skalt aldrei neyða barnið til að
borða. Þú skalt um stund minnka
mjólkurskammtinn hans um helming,
svo að hann verði mjög svangur. Við
máltíðir skaltu ekki gefa honum neitt
að drekka fyrr en hann hefur neytt
einhvers af öðrum mat. Það er betra
að gefa honum alls ekkert að borða.
Láttu hann borða sjálfan. Settu fyrir
framan hann disk með aðeins einni
fæðutegund í einu og hafu skammtinn
lítinn. Láttu hann borða með áhöldum
eða berum höndum eftir því sem hann
vill. Talaðu ekki neitt um mataræði
hans, haltu áfram við vinnu þína.
Ef hann hefur ekki eftir fáeinar mín-
útur snert á fæðunni, skaltu taka hana
frá honum (þú mátt ekki segja eitt
einasta orð) og láttu hann ekki fá meira
að sinni, og sjáðu rækilega til þess að
hann komist ekki yfir neinn annan mat,
nema lítilsháttar mjólk eða ávaxtasafa
fyrir næstu máltíð. Ef hann aftur á móti
borðar matinn, skaltu fá honum eft-
irmatinn (lítinn skammt) o. s. frv. Ef
hann virðist ánægður með að borða
við borðið, skaltu ekki setja hann í
stólinn hans. Ef honum fellur það ekki
heldur, skaltu reyna að setja hann á
gólfið og setja matinn á stól þar, sem
hann getur náð í hann og láttu hann
síðan sjálfráðan. Haltu þessari reglu -
ein fæðutegund í einu, lítinn skammt
og bættu ekki við það í nokkra daga og
þá mjög lítið. Ef hann heldur nú áfram
hungurverkfallinu um nokkurra máltíða
skeið, skaltu leita til læknis. En
haldirðu þessi fyrirmæli samviskusam-
lega, muntu ná betri árangri við að ala
barnið þitt upp en margar mæður, sem
vilja ekki fara eftir slíkum fyrirmælum
sem þessum.
NEYÐIÐ EKKI BÖRNIN TIL AÐ BORÐA 43