Æskan - 01.02.1983, Qupperneq 47

Að leika sér
að leir
Leirinn fæst í flestum föndur- eöa
tómstundabúðum. Leggið hann ekki á
lakkað eða pólerað borð, því hann vill
°ft festast við það. Og nú þarf að byrja
a að hugsa um, hvernig hlutur sá, sem
v'ö ætlum að búa til, er í laginu. Lítum til
óæmis á myndina, sem við sjáum hér. í
köttinn þarf „pylsu“, kúlu og tvær litlar
keilur. Helst þurfum við að hafa leir-
skera, það er bogi með strengdum stál-
Vir- Með honum skerum við stykki,
hæfilega stór, úr leirklumpnum og gott
er ''ka að hafa borðhníf og litlar tréræm-
Ur til að laga ýmis smáatriði, þegar farið
er að móta.
Leirinn verður að hnoða í höndum
Ser °g hafa hann hæfilega rakan og
Thomas A. Buck.
Mér er sönn ánægja aö
tilkynna þér, kæri ritstjóri Grímur
Engilberts, að Thomas A. Buck,
háskólakennari frá Englandi,
sem var hér nýlega á ferð, sagði
mér að hann teldi „Æskuna vera
það gott og fjölbreytt barnablað
að annað eins hefði hann ekki
séð í landi sínu. Sagðist hann
álíta að enskir blaðaútgefendur
gætu ýmislegt af henni lært.
Thomas A. Buck dvaldist hér á
landi á árunum 1940-’45. Hann
talar og les íslensku prýðilega
og er kunnur bókmenntafræð-
ingur.
Vinsamlegast
Sigurður Skúlason
magister.
mjúkan. Á litlu myndinni sést hvernig
búin er til „pylsa", kúla og keila í köttinn.
Keilurnar tvær verða að eyrum, þegar
þeim er þrýst á hausinn, en gæta verð-
ur þess, að þær festist við og sömu-
leiðis skottið. Venjulega var það svo,
að brenna þyrfti leirmunina við mikinn
hita í sérstökum ofni, en nú er kominn á
markaðinn leir, sem ekki þarf að
brenna, því hann harðnar af sjálfu sér á
stuttum tíma. Allar upplýsingar um
leirtegundir getur afgreiðslufólkið í tóm-
stundabúðunum gefið ykkur.
G.H.
47