Æskan - 01.04.1984, Blaðsíða 24

Hann heitir Freddi, við erum góðir vinir“.
aö nota hjálpartæki. Þar sem ætla má að lesendum
ÆSKUNNAR leiki nokkur forvitni á aö fá fróðleik um
barn sem þarf á hjálpartækjum aö halda þá fengum
við fyrir milligöngu Guðrúnar Hafsteinsdóttur iðju-
þjálfa Hjálpartækjabankans að sækja heim Petrínu
Árnadóttur, 10 ára, sem býr við Brekkubyggð 55 í
Garðabæ. Þar var spjallað við hana og móður henn-
ar, Sigurbjörgu Sigurðardóttur. Aðspurð sagði Sigur-
björg:
Petrína er elsta barn okkar Árna Sigurðssonar
pípulagningamanns. Auk hennar eigum við tvö börn,
7 ára og 10 mánaða.
Fyrstu ár Petrínu vissum við ekki betur en að hún
væri alveg heilbrigð. En svo fór að bera á aö hún
væri óeðlilega máttlítil í fótum. Eftir að það ágerðist
tjáðu læknar okkur aö hún væri með vöðvarýrnun.
Fyrir nokkrum árum var hún orðin svo slöpp í fótum
að við keyptum handa henni hjól sem sérstaklega er
ætlað fötluðum.
Við Árni bjuggum fyrstu búskaparár okkar á Aust-
urlandi. Fyrir rúmum tveim árum sannfærðumst við
Petrína ræðir við Guðrúnu Hafsteinsdóttur iðjuþjálfara.
„Ég er fegin að nota hjólið til þess að geta verið úti“.
um að Petrínu yrði betur borgið ef við flyttum á
höfuðborgarsvæðið og keyptum þar hús sem auðvelt
væri til íbúðar fyrir okkur öll. Þess vegna erum við nú
hér í Brekkubyggð.
Við vissum ekkert um Hjálpartækjabankann fyrr en
við fluttum hingað. Nú höfum við fengið mikla hjálp
þaðan við kaup á tækjum og með leiðbeiningum
Guðrúnar Hafsteinsdóttur sem hefur komið hingað
heim til okkar. Að fengnu læknisvottorði hefur
Tryggingastofnun ríkisins veitt okkur fjárstuðning til
kaupa á hjálpartækjum. Við erum þakklát fyrir alla
þessa aðstoð.
Petrína á nú göngugrind, vinnustól og hjól. Auk
þess fengum við hennar vegna handföng við baðkar
og bretti á það. Telpan hefur enn nokkurn mátt í
fótum. Þess vegna getur hún notið útivistar með
tilstyrk hjólsins. Það er henni mjög mikils virði.
Petrína er í Kópavogsskóla. Ég ek henni daglega
þangað og þaðan. í skólanum er hjólastóll sem hún
fær að nota.
Petrína er að öllu öðru leyti en því sem varðar
þessa fötlun mjög venjuleg telpa, sem oftast er bros-
mild og glöð. Við gerum allt sem í okkar valdi stendur
til að létta henni byrði fötlunarinnar og erum fegin að
geta gert það með tilstyrk hjálpartækjanna.
Meðan dvalist var á heimili Petrínar staðfestust
þau orð móður hennar að hún væri broshýr og Ijúf í
viðmóti. Hún sagði:
„Ég er fegin að fá að eiga hjálpartækin mín. Ég get
ekki verið án þeirra. Vegna þeirra er þægilegt að
vera hérna heima og í skólanum. Mér þykir gaman
að skrifa í skólanum og að læra og leika mér heima.
Ég er fegin að nota hjólið til þess að geta verið úti.
Kötturinn sem stökk upp á borðið? Það er hann kisi
minn. Hann heitir Freddi. Við erum góðir vinir.“
Um leið og við þökkum fyrir stutt en góð kynni
árnum við Petrínu og fjölskyldu hennar allra heilla.
S. M.
24