Æskan - 01.09.1985, Blaðsíða 22

ao
Framhajdssaga
Manni og krakkarní
Manni var fimm ára þegar foreldr-
ar hans tóku Teina að sér. Þá var
Teini ellefu ára.
Manni leit á Teina og spurði:
Af hverju ertu svona langur í
C
(t3
Q
c
'O
£
o
V
framan?
Teini var að vísu óvenju langleitur
en hann hafði aldrei verið spurður að
þessu fyrr.
Teini er ekki langur í framan, svar-
aði hann góðlátlega. Teini er bara
svo stór.
Þá spurði Manni:
Kanntu að fljúga?
Nei, Teini kunni það ekki.
Ég skal kenna þér, sagði Manni.
Komdu.
Hann tók tvö fjaðraknippi ofan af
hillu í garðskúrnum og skipaði Teina
að leysa annað í sundur. Sjálfur vafði
hann snærinu utan af hinu. Svo
hnýttu þeir sér fjögur knippi úr þess-
um tveimur og bættu í lausum svart-
baksfjöðrum sem Manni átti nóg af.
Þegar þeir höfðu reyrt búntin vand-
lega saman með öngultaumum hlupu
þeir fram á fjörukletta og völdu sér
hæfilega hæð.
Nú flýg ég, sagði Manni, baðaði
fjaðraknippunum ótt og títt og kast-
aði sér niður í morkinn þarabing.
Fljúg þú nú, kallaði hann.
Teini þorir ekki, sagði drengurinn.
Það er enginn vandi, kallaði
Manni. Ef þú baðar úr höndunum
verðurðu svo léttur að þú sekkur
varla í þarann.
Teini var lengi að hleypa í sig
kjarki.
Gerðu eins og fuglarnir, hrópaði
Manni.
Loksins hljóp Teini.
Hann veifaði fjaðraknippunum og
lenti á rassinum ofan í þarabingnum.
Teini gat, sagði hann himinlifandi.
Varstu ekki léttur? spurði Manni.
Jú, Teini var léttur.
Aftur.
Þeir hlupu hvað eftir annað.
Nú var ég léttur, sagði Manni.
Varst þú ekki léttur?
Jú, Teini var léttur.
Þeir héldu áfram að fljúga. Manni
var hættur að spyrja en eftir hvert
stökk skellihló Teini og sagði:
Nú var Teini léttur. Varst þú ekki
léttur?
Jú.
Og aftur og aftur hló Teini hjart-
anlega og spurði:
Varstu ekki léttur? Teini var
léttur.
Þeir komu heim, kámugir upp
fyrir haus, og voru skrúbbaðir og
smurðir með ilmandi sápu þar til öll
þarafýla hvarf af þeim.
Upp frá þessu voru þeir óaðskilj-
anlegir um margra ára skeið. Og það
var ekki fyrr en sjö árum seinna að