Æskan - 01.09.1985, Blaðsíða 47

Einu sinni var járnsmiður
sem stundaði vinnu sína í þorpi
nokkru. Eetta var duglegur og
góðhjartaður maður. Því varð
það svo að þorpsbúar, sem
þurftu á aðstoð járnsmiðsins
að halda, fóru að þakka vel
fyrir sig en minna fór fyrir
borgun. Svona gekk þetta
nokkuð lengi. En þar kom að
einn þorpsbúi fékk dálítið
samviskubit af því að hann
hafði fengið góða þjónustu hjá
járnsmiðnum en lítið sem ekk-
ert borgað. Hann ákvað að slá
tvær flugur í einu höggi og gefa
járnsmiðnum kött sem hann
þurfti hvort sem var að losna
við. Járnsmiðurinn tók við
kettinum og hafði hann í
smiðjunni hjá sér. Þar var næg-
ur hiti og gott húsaskjól.
Eftir þetta sagði járnsmiður-
inn viðskiptavinum sínum að
þakka kettinum sínum fyrir
þegar þeir ætluðu að þakka
honum. Svo fór um síðir að
kötturinn dróst upp og dó. Við
skiptavinir járnsmiðsins höfðu
séð hann dragast upp og fóru
að spyrja úr hverju hann hefði
drepist. Járnsmiðurinn var
ætíð seinn að svara þessari
spurningu en sagði að lokum
að hann hefði ekki verið illa
haldinn, hann hefði fengið svo
mikið þakklæti. En það er að
segja af viðskiptavinum járn-
smiðsins að þeir skildu sneið-
ina og stóðu vel í skilum við
hann upp frá því.
P.s. Pabbi sagði mér söguna. Ég hef
aldrei áður skrifað í Æskuna.
Frásögn Hildar Bjarkar
Einarsdóttur 9 ára
Smásaga lesanda o
Sagan af
kettinum sem
fékk þakkirnar
47