Æskan - 01.09.1985, Blaðsíða 17

maðurinn
Texti: Ingvar Moe
Teikningar: Hákon Aasnes
37. Meðan Bjössi leitar að æfingabúningnum
lýstur niður í huga hans að hann hafi ekki tíma
til hlaupa. Hann ætti auðvitað heldur að leita
að sporum eftir þjófinn. Hann hafði ætlað sér
að fara á bæina sem dýr höfðu horfið frá. Hann
hlyti að finna spor ef hann tæki stækkunarglerið
með.
38. Bjössi tekur á rás upp hlíðina. Hann hefur
hattinn á höfði, pípuna í munni og stækkunar-
glerið í hendi! Það er sniðugt að sameina svona
vinnu og nauðsynlega hreyfingu.
Það er erfitt að hlaupa með pípuna uppi í sér
en hana má ekki vanta - enda þótt hann reyki
^kki.
39. Hann hleypur greitt fyrstu fimm-sex hundr-
uð metrana. En þá er eins og öndunin og
lungun vinni ekki rétt saman lengur. Loftið vill
strax út aftur — áður en það hefur farið til
lungnanna og gert skyldu sína! Hann vissi ekki
að hlíðin væri svo há og brött. Sporin þyngjast
- síðasta spölinn gengur hann.
40. En hann fyllist aftur löngun til að spretta úr
spori þegar hann nær alla leið upp og sér hve
slétt er framundan. Hann er léttari á sér, ræður
önduninni betur og hreyfingarnar verða mýkri.
Fljótlega stingur hann pípunni og stækkunar-
glerinu í vasann hjá minnisbókinni.