Æskan - 01.03.1986, Blaðsíða 49

við gæðinginn hvíta er stendur á stalli. Stíg á
bak og stefndu sem hann vill, þá mun hann
bera þig réttan veg.
11. Að lokum létti hestur för. Kóngsson fann
hinn hvíta orm og hnýtti við hnakknef. En
þegar hann settist aftur í söðul heyrði hann
þrumur svo miklar, brak og bresti, að þvílíkt
var sem himinn og jörð væru að klofna.
10. - En aftur máttu aldrei líta, ella eyðir þú
töfrum og er allt unnið fyrir gýg, sagði hún.
Kóngsson söðlaði hestinn og bar þá hratt yfir
hæðir og dali. Því lengra sem þeir fóru því
dimmra varð.
12. Kóngsson leit aftur þó að ekki mætti. Á
samri stundu hvarf honum hvítur ormur, hross
og hnakkur og var aleinn í niðdimmu. Hann
varð skelfingu lostinn og álasaði sér að fara
ekki að eins og skyldi.