Æskan - 01.03.1986, Blaðsíða 48

5. - Baðmur mikill stendur hér við höllu, sagði
kóngur, og byrgir sólarsýn. Hann er hundrað
metra þykkur og þrisvar sinnum svo hár. Takist
þér að fella hann á einni nótt gef ég þér dóttur
mína. Kóngssyni féll þetta þungt því að enginn
var þess megnugur að vinna slíkt verk.
6. Harmþrunginn tjáði hann kóngsdóttur hvað
faðir hennar hafði fyrir lagt. — Verra gat það
verið, sagði hún og benti honum að líta um öxl.
— Hangir þarna exi einstakrar náttúru. Aðeins
þarf einu höggi að ljósta hvora hlið hins mikla
viðar að hann falli.
7. Kóngsson gerði eins og hún kenndi og fór allt
eftir.
Er kóngur reis úr rekkju árla morguns fannst
honum furðu bjart og skar skin sólar í óvön
augu. Ekki var að undra því að ekkert skyggði
á og var fallið tréð.
8. Prinsinn hugði að hann fengi nú Flórentínu.
En kóngur brást enn illur við og kvaðst ekki
una því fyrr en hann færði sér orminn hvíta.
Kóngsson var harmi sleginn er hann skýrði
Flórentínu frá orðum föður hennar.
48