Æskan - 01.05.1988, Blaðsíða 30

Hunn Steinsdóttir
endursagði
„Betrí er
belgur en barn“
Jónsmessan er 24. júní. Áður Jyrr trúðu menn því að henni Jylgdu ýmsir töjrar. Þeir álitu til
dæmis að á Jónsmessunótt gætu dýrin talað og selirnir Jarið úr selshami sínum og orðið uð
mönnum. Hér er gömul þjóðsaga sem segirjrá slíku.
Maður nokkur gekk
niður með sjó
á Jónsmessunótt.
Þar sá hann marga menn
liggja nakta í sandinum
og skinnbelg utan af sel
hjá hverjum þeirra.
Þetta þótti honum skrítið
og til að komast að því
hvað væri um að vera
hljóp hann til og greip
einn belginn.
Þá stukku allir mennirnir
á fætur og þutu
hver í sinn selsbelg
og renndu sér í sjóinn.
En einn fann ekki belginn sinn.
Það var kona.
Hún átti belginn
sem maðurinn hafði náð.
Maðurinn gaf henni föt
og hún settist að hjá honum.
Smám saman fór hún að kunna
vel við sig
og á endanum urðu þau hjón.
Þau voru ánægð með lífið
og áttu börn og buru.
Konan fékk lykla
að öllum hirslum nema einni.
Það var gömul og ljót kista
úti í smiðju.
Oft spurði hún mann sinn
hvað væri í kistunni
en hann sagði
að það væri bara rusl.
Nú leið og beið nokkur ár
en þá þurfti bóndinn
að fara að heiman.
Þegar hann var farinn
spurði konan elsta son sinn
hvort hann vissi um lykihnn
að kistunni.
Hann sagði að faðir sinn
hefði það fyrir sið
að fela lykilinn
í holu á veggnum
þegar hann færi í burtu.
Konan bað þá drenginn
að leita fyrir sig.
Drengurinn gerði það.
Eftir nokkra leit
fann hann lykilinn
og færði móður sinni.
Hún var ekki sein á sér
að ljúka upp kistunni
og sá þá belginn góða
sem hún hafði notað
meðan hún var selur
í sjónum.
Þá sagði konan:
„Betri er belgur en barn;
belgurinn þagði
en barnið sagði.“
Maðurinn vildi ekki
fá henni belginn aftur.
Hins vegar bauð hann henni
heim með sér.
Konan þáði það.