Æskan - 01.05.1991, Blaðsíða 36

HA A HA HÉ EEH HA HA HÍA HA HAHAHA A HA HE ÉÉH HA HÁ HÍÁ HÁ
HAHAHA A HA HE EEH HA HA HÍA HA HAHAHA A HA HE EEH HA HA
HAHAHA A HA HE EEH HA HA MÍA HA HAHAHA A HA HE EEH
I
H
Hk
Sm mw W - h; — AI _
Hi K H D H W A \m i H£ f f iH D
_ h i tfi ■ a ■ JH M m W il
H i
ME
E
A
A
HI
H£
WA
Al
iH
IA
IA
ÍA
HA HAHAHA A HA Ht eEH HA HA kiA HA HAHAHA A HE EEH HA
- Ég var að frétta að þú værir orð-
inn rithöfundur. Hvernig gengur?
Selst eitthvað?
- Húsið og bíllinn ...
- Pabbi! í gær sagði einn af strák-
unum í skólanum að ég væri nauða-
líkur þér?
- Jahá, já, já. Hvað sagðir þú þá?
- Ekkert. Hann var miklu stærri en
ég ...
- Hvers vegna hleypur þú,
Siggi minnl
- Eg er að forða því að tveir
strákar fari að fljúgast á!
- Hverjir eru það!
- Tommi og ég ...
- Pabbi, ég sé afskaplega mikið
eftir því að hafa hnuplað eplunum
í gær.
- Já, nú segir samviskan til sín,
drengur minn!
- Nei, pabbi. Það er maginn!
Finnur: Hvers vegna notar þú enga
beitu?
Birgir: Það er engin ástæða til þess að
vera að fóðra fiskana. Eg veiði ekkert
hvort sem er.
Kaupstaðardrengur var nýkominn í
sveit. Það var hávetur og mikið frost.
Snemma morguns fékk drengurinn
skipun um að sækja Brún gamla út í
fjósið og leggja á hann aktygi. Það var
svartamyrkur og drengurinn lenti í
básnum hjá Skjöldu gömlu sem var
hyrnd. Hann reyndi að beisla hana en
það gekk illa vegna hornanna.
Þegar drengnum seinkaði gekk
bóndi út í bæjardymar og kallaði:
„Ertu ekki að koma með hestinn,
drengur?"
„Nei," svaraði stráksi. „Ég get ekki
beislað hann því að eyrun á honum eru
gaddfreðin."
Maður sat í stól hjá tannlækni. Hann
gapti svo ógurlega þegar læknirinn kom
með töngina að honum varð að orði:
„Þú þarft ekki að gapa alveg svona
mikið. Eg ætla að standa fyrir utan með-
an ég kippi tönninni úr!"
Dóri litli var ákaflega málóður.
Faðir hans hafði oft brýnt fyrir honum
að hafa hljótt, að minnsta kosti við
máltíðir. Einu sinni virtist Dóri eiga
mjög bágt með að sitja á sér að segja
eitthvað svo að faðir hans spurði
hann hvað væri að.
„Eru kálormar góður matur?" spurði
Dóri.
„Nei, þeir eru versta óæti. Hvers
vegna spyrðu?"
„Af því að ég sá kálorm á salatinu
sem þú varst að borða áðan!"
Betlarinn las nafnið á hurðinni
gaumgæfilega áður en hann hringdi.
Þegar dyrnar voru opnaðar hneigði
hann sig kurteislega og sagði:
„Á hér heima fátæk kona sem heitir
Sigríður?"
„Ég heiti Sigríður en ég er alls ekki
fátæk."
„Það var gott! Þá getið þér eflaust
gefið mér 500 krónur fyrir mat..."
Gunnar litli, fjögurra ára
snáði, hafði læðst inn í borð-
stofuna þar sem móðir hans
hafði verið að bera kökur á
borð. Þegar Gunnar sá kökurn-
ar sagði hann:
„ Góði Guð, má ég fá mér
eina köku!“
Svo bætti hann við með
djúpri rödd:
„Já, það er þér óhætt, Gunn-
ar litli!“
Prófessor nokkur var á gangi. Hann
hafði þykkt hrokkið hár sem náði hon-
um niður á herðar. Drengur gekk í veg
fyrir hann og spurði hvort hann vildi
ekki láta bursta skóna sína. Prófess-
ornum ofbauð hve drengurinn var
svartur í andliti. Það hafði fengið sinn
skerf af skósvertunni.
„Skóna þarf ekki að bursta, drengur
minn, en ég skal gefa þér fimm hundr-
uð krónur ef þú vilt þvo þér í framan."
Drengurinn brá við, hljóp að drykkj-
arkrana á torginu, þvoði sér í framan
og kom svo aftur.
Prófessorinn klappaði á kollinn á
honum.
„Gott, væni minn," sagði hann. „Þú
hefur unnið fyrir peningunum. Gjörðu
svo vel."
„Eigðu þá sjálfur og láttu klippa þig
fyrir þá!" sagði strákurinn snúðugur.
Kennarinn: Allir þeir hlutir, sem sjá má
í gegnum, eru nefndir gagnsæir. Emma
mín, nefndu eitthvert dæmi.
Emma: Gluggarúða.
Kennarinn: Rétt. En getur þú, Kristján,
nefnt annað dæmi?
Kristján: Skráargat.
- Jakob minn, réttu frænku þinni
höndina. Og hvað segir maður þegar
elsku frænka kveður?
- Mikið er gott að þessu er lokið!
40 Æskan