Æskan - 01.05.1991, Blaðsíða 22

Er ég að verðo
stór?
Framhaldsþættir eftir Drynju Einarsdóttur.
13. kafli.
Við vorum að fara í sumarfrí. Pabbi var að láta laga
bílinn og mamma að pakka í tösku fötum fyrir okk-
ur öll.
„Svo höfum við með oklcur nesti, tjald og svefn-
poka," sagði hún, „því að við tjöldum á leiðinni.
Þetta er svo langt."
Við fórum til Isafjarðar, til ömmu og afa. Það eru
mamma og pabbi hans pabba míns. Hann átti heima
hjá þeim þegar hann var lítill.
Um kvöldið var allt tilbúið. En við áttum fyrst að
sofa. Um nóttina var ég alltaf að vakna og spyrja
hvað klukkan væri.
Loksins kom morgun. En það var ekki lagt af
stað. Fyrst þurfti að borða en ég hafði enga lyst. Svo
þurfti að þvo upp. Ætluðu þau aldrei að fara?
Við lögðum af stað fyrir hádegi. Guðbjörg sat í
bílstólnum sínum en ég á stórum púða í aftursætinu
til þess að ég sæi vel út um glugann.
„Eru ekki allir spenntir?" spurði pabbi.
„Jú, jú, dálítið," sögðum við.
Pabbi skellihló.
„Ég meinti nú hvort allir væru spenntir í bílbelt-
in," sagði hann.
Mamma hló svo mikið að hún fékk tár í augun.
En sagði svo að allir væru komnir í bílbeltin.
Við fórum upp í sveit og ókum lengi, lengi. Fyrst
var ég að skoða Andrésar andar blöð. Svo fór ég að
horfa út. Mamma taldi með mér alla hestana sem
við sáum. Þeir voru 1000 eða eitthvað þar um bil.
Við sáum einn með folald.
„Sjáðu rauðu merina með folaldið," sagði
mamma.
Ég hafði oft séð hesta, líka í myndabókum. Ég
vissi vel að „hestur" heitir meri eða hryssa og að
barnið hennar heitir folald. En að segja að hestur
væri rauður! Það hafði ég aldrei vitað.
„Það er enginn hestur rauður," sagði ég.
„Jú, þetta eru sagðir rauðir hestar," sagði
mamma.
Mér fannst það asnalegt. Hún sagði mér líka að
hárið á mömmu hans Palla væri rautt. Mér finnst
það vera appelsínugult.
„Hvenær komum við?" spurði ég.
„Ekki fyrr en eftir langan tíma," sagði pabbi.
Ég var svo þreyttur í fótunum. Ég gat ekki verið
svona lengi á sama stað. Guðbjörg var líka leið og
fór að grenja. Þá stönsuðu þau. Mamma breiddi
teppi á grasið en við Guðbjörg vildum bara leika
okkur. Hún er alveg farin að ganga inni en hún dett-
ur alltaf á rassinn úti á ósléttu grasi.
Við pabbi fórum í fótbolta á meðan mamma tók
upp nestið. Svo fórum við öll að borða. Það er skrýt-
ið hvað maturinn er góður þegar hann er borðaður
22 Æskan