Æskan - 01.12.1994, Blaðsíða 23

flugvél hefbi hringsólað yfir
þeim allan tímann. Enginn
hefbi getab sofib nokkurn
dúr.
Heiba átti ekki ab heyra
þetta en hún heyrbi þab
samt.
Hún var búin ab fara
meb alla pakkana sína til
krakkanna.
Allir eru miklu betri vib
mann þegar mamma er á
spítala, sagbi Arnór. Cub-
finna gaf okkur öllum
pakka. Líka Páli.
Handa mömmu hafbi
Heiba búib til greniskreyt-
ingu meb kerti til ab setja á
náttborbib hjá henni. Og
hún hafbi saumab kodda-
ver í saumavélinni hennar
Kristínar handa nýja
stráknum.
Gyba í Þórukoti sendi
þeim öllum tyggigúmmí
og kandí-brjóstsykur og
Lási í Selsbænum gaf
hverju þeirra tíkall. Líka
nýja stráknum. Þib verbib
bara öll að vera dugleg,
sagbi mamma og reyndi
ab vera hress. Brandur
læknir segir ab ég komist heim fyrir
nýár.
Heiba lofabi því.
Hún hafbi líka nóg ab gera allan
abfangadaginn. Allt húsib ilmabi af
steikarlykt og nibri í kjailara var Krist-
ín ab sjóba hangikjötib fyrir morgun-
daginn. Hún hafbi leyft Heibu ab sjá
um ab leggja fína stellib á borbib og
setja alls konar litla fallega jólahluti á
þab. Hún vandabi sig eins og hún
gat og gaut öbru hverju augunum til
Birgis Björns til að vita hvort honum
fyndist þab ekki fallegt.
En hann tók ekki eftir neinu. Hann
æddi bara um og var alltaf ab raka
sig. Hann var búinn ab raka sig
þrisvar sinnum í dag.
Heiba skildi þetta ekki.
Vertu ab minnsta kosti ekki ab
þvælast fyrir mér, sagbi Kristín vib
hann.
Kvebjurnar til sjómannanna voru
byrjaöar í útvarpinu og eitthvaö
þykkt kom í kokib á Heiöu. Þegar hún
væri orðin fræg og rík skyldi pabbi
líka fá kvebju. Oddgeir Kristjánsson,
háseti á jóni Dofra. Sendum þér hug-
heilar jóla- og nýárskveöjur. Lifbu
heill. Abalheibur og börnin. Hún yrbi
aö fara að flýta sér meb bókina svo
ab hún gæti lánað mömmu fyrir
jólakveöju til pabba.
Og loks hringdu kirkjuklukkurnar
nibri í bæ og meira ab segja líka
klukkurnar í Klaustrinu. Skrýtib að
herinn skyldi kunna á þær. Hann Ei-
ríkur leikfimikennari hafbi þurft ab
fara á námskeið til ab læra á þær.
Kirkjan var troöfull. Brandur læknir
var sofnaöur ábur en meðhjálparinn
byrjabi að lesa. Steingrímur sofnabi
líka, en seinna í messunni. Heiba var
leiö út í Birgi Björn af því ab hann
nennti ekki meb. Hann sagðist hafa
öbrum hnöppum að hneppa. Varla
þurfti hann að raka sig einu sinni
enn, og heima var allt tilbúið til jól-
anna.
Tveimur bekkjum fyrir framan
Heiðu og Steingrím og Kristínu sneri
Abba hin öfugt. Hún hafbi komið
auga á Heiðu og kallaði til hennar.
Heiba setti puttann fyrir munninn
svo að hún þegöi. Lási reyndi í sí-
fellu ab snúa henni við.
Hinum megin við ganginn leit
hún beint í tvö róleg augu, ann-
ab blátt, hitt móbrúnt. Lóa-Lóa
brosti og kinkaði kolli.
Hún hitti hana á leiðinni út.
Hefurðu séð Pál? sagbi hún.
Gegnum þéttskipaðan kirkju-
ganginn braust Páll og birtist
undan peysufatapilsinu hennar
Mundu í Kletti. Hann var meb
plástur fyrir öbru auganu.
Halldór henti í mig epli, sagði
hann. Eg verb kannski blindur.
Það var napurt á leiðinni heim.
Þau gengu hratt og voru nærri
því komin alla leib þegar þau
heyrbu einhverja tónlist. Neðan
vib klaustriö stóð ameríski herinn
í kuldanum og söng. Þau heyröu
ekki oröaskil en lagib var Heims
um ból. Þau stöldruðu vib og
horfbu upp eftir gegnum mugg-
una. Söngurinn var reglulega fal-
legur og það var spilað undir á
einhverja lúbra.
Mannagreyin, sagbi Kristín.
Nú ætti Hansína píanókennari
að vera komin, sagbi Heiða. Nú
liöi ekkert yfir hana.
Allir vissu ab Hansína gat ekki
farib í kirkju síðan Sigga hans Ella í
Hliöi kom í kórinn. Sigga söng svo
illa að það leið alltaf yfir Hansínu. Og
hún kunni ekki vib ab láta bera sig
út.
Fyrir neðan ameríska herinn, sem
stóð þarna og söng og blés í lúðra,
kúrbi bærinn þeirra í boga fyrir fjarb-
arbotninum. Húsin stóðu þétt saman
í hríöarmuggunni eins og til ab
halda á sér hita og Ijósin úr gluggun-
um litubu mugguna raubleita. Á
svölunum á spítalanum stóð allýst
jólatré.
Heiba fann fyrir herpingi fyrir ofan
magann. Hún þrýsti hönd Kristínar.
já, sagbi Kristín. Þetta erfallegt.
Stundum var eins og hún Kristín
læsi hugsanir.
Inn um gluggann á kamersinu á
númer 2 sáu þau ömmu og afa við
borðið.
Músastiginn hékk niöur í einu
horninu og var byrjaöur að rakna
upp.
Æ S K A N 2 3