Æskan - 01.12.1994, Qupperneq 63

BARNFOSTRU
STÖRFIN
Sæl! Ég heiti Halldóra og ætla ab
segja frá barnfóstrustörfum mínum.
Þegar leið að sumri fóru flestallir
að huga að sumarvinnu - nema ég
auðvitað því að ég ætlaði ekki að
gera neitt annað en liggja í leti. Mér
snerist þó hugur þegar vinir mínir
fóru að segja frá því hve mikið kaup
þeir fengju. Flestir ætluðu í vist eða
unglingavinnuna og þó nokkrir ætl-
uðu í sveit.
Að lokum voru allar vinkonur mín-
ar komnar í sumarvinnu. Ég fór að
velta fyrir mér hvað ég ætti að gera.
í sveit vildi ég ekki fara. Mér fannst
það alls ekki koma til greina. Ég
nennti ekki heldur að fara í unglinga-
vinnuna. Þess vegna ákvað ég að
gæta barna. En þá kom á daginn aö
flestar konur, sem ég kannaðist við,
voru búnar aö ráða í starfið. Þegar
ég hafði spurst fyrir nokkrum sinnum
komst ég þó að því að eina af vin-
konum mömmu vantaði stúlku til að
gæta dóttur sinnar.
Daginn sem ég átti að byrja sagði
eftir Ósk Heiðu Sveinsdóttur.
konan mér að stelpan væri afar frek.
En ég var svo örugg með mig að ég
hugsaði einungis:
„Stelpan hefur áreiðanlega bara
verið með hundleiðinlegar barnfóstr-
ur."
Telpan grenjaði allan þann dag
þangað til hún uppgötvaði að ég átti
kött. Henni fannst mjög gaman að
toga í skottið á honum.
Ég var örþreytt eftir!
Næsta dag þurfti ég að fara með
barnið út í búð. Ég var fljót að finna
vörurnar og ætlaði að fara að borga.
En þá sá hún að verið var að kynna
barnaföt í versluninni og vildi fara
þangað. Ég lét það eftir henni þegar
ég sá að hún var komin með stóra
skeifu. Samstundis áttaði ég mig á
að ég hafði gleymt einu af því sem
ég átti að kaupa og hljóp og sótti
vöruna. Þegar ég kom aftur var hún
horfin.
Ég flýtti mér að borga og fór að
leita. Eg var alveg miður mín og
sannfærð um að barnið hefði farið út
á götu og gæti farið sér að voða. Ég
hljóp fyrst búðina endilanga og tók
síðan stefnu út. Ég var orðin sjúk af
hræðslu. En þá sá ég barnið ósköp á-
nægt í leikfangadeildinni. Það var
búið að leggja hana nánast í rúst og
skildi ekki þegar ég knúsaði það og
kyssti!
Ég hef aldrei getað gleymt þessu.
Síðan bind ég börnin alltaf við
kerruna þegar ég fer með þau út.
(Ósk Heiöa, þá 1 3 ára, fékk aukaverblaun
í smásagnakeppni Æskunnar,
Flugleiba og Ríkisútvarpsins ífyrra).
Æ S K A N
6 3