Æskan - 15.12.1928, Qupperneq 22

20
JÓLABLAÐ ÆSKUNNAR
Þeir áttu heima í skjóli runnanna, kjóllinn hans glitraði, eins og daggar-
laufkrónunum og holu, gömlu trjánum. dropi um sólaruppkomu.
Þaðan horfðu þeir á drenginn og kinkuðu Þegar álfurinn sá, að drengurinn svaf,
kolli hver til anriars. Þeir elskuðu litla kallaði hann á tvö stór fiðrildi. Þau áttu
snáðann, af því að hann var svo einmana. að gæta þess, að drengurinn vaknaði ekki
Einn dag fór »Rifni Pjesi« svo langt of fljótt. Því næst gekk álfurinn að gömlu
inn í skóginn, að hann rataði ekki heim trje og hvíslaði ofurlágt:
aftur. Hann varð þreyttur og lagðist til »Klæðskerapabbi, klæðskeramamma! Er-
hvíldar á mosaþúfu. Áður en hann vissi uð þið þarna?«
af, var hann steinsofnaður. »Komið hingað með nál og þráð og stóru
Ekki hafði hann lengi sofið, er lítill og skærin. Takið fallegasta mosann og trjábörk-
ljettur álfur kom fram úr skógarþykninu. inn, liljulauf og rósablöð ogsaumiðföthanda
Hárið hans glóði eins og morgunsólin. Og Pjetrilitla. Þaueigaaðverasvofalteg, aðekk-