Kyndill - 01.03.1932, Blaðsíða 16

Kyndill
Jafnaðarstefnan
nær tökum á framled&slulífinu og pjóðfélagið skiptist í
margs konar hópa, sem hver hefir sína sérgrein, breyt-
ist vöruframleiiðslan frá því að vera einstaka undan-
tekning í að vera gildandi regla innan þjóðfélagsins.
Kaup og sala verða að lífsskilyrðum fyrir hvern ein-
stakliing, og hver maður er neyddur til að selja til að
geta keypt. Síðustu lieifar af hinni gömlu þarfa-fram-
Jeiðslu heimilanna hverfur í sveitunum eins og bæj-
unum. Næstum öll aftekja sveitabúskaparins af mjólk,
kjöti, smjöri, uli o. s. frv. er seld, henni er breytt í
vörur og er látin i skiptum fyrir aðrar vörur, ekki
aðoins nauðsynlegustu þurftarvörur, heldur einnig
framlei'ðslunauðsynjar, svo sem fóðurbæti, verkfæri o. fl.
Vánnuskiptiingin, sérhæfnin, er því nauðsyn fyrir vöru-
framlieiðsluna, en hiö gagnstæða er ekki nauðsynlegt.
í þjóðfélagi jafnaðarstefnunnar mun víðtækri vinnu-
sikuptingu verða komið á, af því að hún iéttir vinnuna,
eykur framleiðsiluna, en framleiðslan sjálf mun ekki
verða seld sem uctra, skósmiðurinn og bakarinn munu
ekki, eins og áður, hafa skipti á framleiðslu sinni, heldur
munu þeir færa hana til félagsbús allra vinnandi manna,
sem þaðan fá svo sínar nauðsynjar. Og í þeirri lífs-
afkomu manna er ekkert innbyrðis stríð, engin tog-
streita, engiin öfund eða ágirnd, af því að skílyrðin til
þessa alls eru útilokuð: aðstaða hins sterka og ósvífnai
tá‘J þess að arðræna og níðast á þeirn máttarminni.
Og 1 iskiptingu lífisgæöanna er aðeins einn mælikvarði
notaður: vánnan, hlutverk mannsins í lífi þjóðarinnar.
(Frh.)
10