Kyndill - 01.03.1932, Side 46

Kynclill
Síðasta orðiö
honum af yður, en það vildi enginn taka hann. Þetta.
gnamdiist yður, og hvað eftiir annað reynduð þér að
nota hann í viindla-sjálfsölunum, en þér fenguð hann
allt af aftur. Loksims gat ekki heitið að þér væruö með.
sjáifum yður út af þesisu, en ekki vilduð þér fleygja
honum, þvi að peningur var það þrátt fyrir alit.
Og svo gáfuð þér fátæku l«>niunni hann og hióguö
með sjálfum yður, þegar hún þakkaði yður fyr;r.,“
„Já, en, en, svei mér, ef ég gaf henni hann ekki í
góðu skynii," stamaði Rúbínstein.
„Skildingurinn varð henni til blessunar,“ sagði dökk-
klæddi maðurinn alvarlega, „svo að verk yðar varð til
góðs.“
„Já, var það ekki?“ sagði Rúbínstein og Ijómaði af
ánægju. „Nú hlýt ég að fá að kama inn í hiimniaríki.“
Hann gekk áieiðiis að dyrunum, en sá dökkklæddli
steig í veg fyrir hann.
„Lofið þér mér að tala út,“ sagðii hann. „Skilding-
urinn varð henni til biessunar, því að hún seldi hann.
Þetta var sjaldgæfur silfurpeningur, mjög verðmikill."
Rúbinstein hleypti brúnum og æpti upp:
„Hvað segið þér, sjaldgæfur peningur, mjög verð-
mikiLl ? Og ég gaf hann án þess að leita mér upp-
lýsinga um hve mikils virði hann væri. Bölvaður
asninn ég! Aldrei hefi ég gert neitt vitlausara!"
Hláðin luktust að baki honum.
40