Almanak Ólafs S. Thorgeirssonar - 01.01.1909, Qupperneq 50

28
ÓLAFUR s. thorgeirsson:
sæti í hæstarétti Bandaríkjanna, en óskina um það em-
bætti hafði hann alið í brjósti til margra ára. En hann
óttast, að brottför hans frá eyjunum og fólkinu einmitt á
þeim tíma myndi verða til mikils tjóns, og símar : ,,Beztu
þakkir. Má eigi að svo stöddu flýja af hólmi“. Að ári
liðnu var sama freistingin aftur fyrir hann lögð, én hann
hafnaði. Hvað eftir annað á hann í höggi við sendinefnd-
ir frá þinginu í Washington. Ávalt berst hann af alefli
fyrir því, að Filippseyjamönnum sé sýnt réttlæti í ö]lum
efnum, frelsið ekki skorið við nögl sér og hverju einasta
framfaraskilyrði fullnægt.
Svo opinskár er hann og einlægur, að menn hafa
álitið hann lélegan stjórnmálamann og haldið, það myndi
standa í vegi þess, að hann nokkuru sinni kæmist í for-
setastól. Einþykkur hefir hann líka þótt, er því hefir
verið að skifta. Ófriður hafði verið allmikill með sam-
veldismönnum í Ohio-ríki. Crane, senator frá Massa-
chusetts, vill koma á sætturn. Hann vill, að Taft verði
kosinn þar forseti og hann vill að Foraker, senator, verði
endurkosinn til öldungadeildar sambandsþingsins. Hann
sækir Foraker heim og fær hans samþykki, þó áður væri
hann Taft andvígur. Hann sækir Roosevelt heim, ber
þetta undir hann; forsetinn álítur þetta heillaráð : ,,Far
og seg þú Taft, að þessu sé eg samþykkur af heilum hug
og það ætti að gilda“.
Sáttarsemjarinn sækir þessu næst Taft heim og legg-
ur þetta fyrir hann. En Taft vill ekki ljá því eyra, hinum
til mikillar furðu. ,,Það sem þú fer fram á að eg gjöri,
er samningur um, að eg kaupi mér fylgi Forakers til for-
setakosningar fyrir að láta vini mína í Ohió kjósa hann
senator. Sjálfur hefi eg ekkert á móti því, að hann verði
endurkosinn. En vinum mínum í Ohió er það mjög á
móti skapi. Þeir höfðu ætlað sér að vera honum andvígir