Almanak Ólafs S. Thorgeirssonar - 01.01.1919, Blaðsíða 109

ALMANAK 1919 ÍOS
rækin, og: lðt sér in.jöu ant um heimili sitt. Ok um hann hnffii
eiiKinn auuatS en gott atí segja.
I>ann 8. júlí 1001 kvæntist Jðn Austmunn 1 uiuinft sinn, ojí
er seinni konu hans I>öra döttir ÞorvarSar hreiipstjðra A Ivala-
stötiuia á HvalfjartSarströnd og konu lians Margrrétar Sveln-
hjarnardðttur prests ú Staðarhraiini Syeinbjarnarsonar Lök-
rettumanns fi Hvítfirvöllum. Er I>ðra komin al' stðrmenni ok'
frúbæru gfifu-fðlki í bfiöar ættir. Þðra er mjöK vei Ket'in ok
vel atS sér til miiniis og liamla, trygg og vinföst, og’ gæMld fram-
úrskarandi |»reki bæöi tii sfilar og likamu, og mfi ðluett telja
liaiia I laug-fremstu röt$ íslenxkra kvenna vestan liafs. Eru
]>au lijðuiu vel samhent, sanuir vinir vinu sinna, höföina'lynd
og K'estrisin meö a fbrij£'tíum. 3Iuuu flestir, sem heimsiekja
]>au, miiinast l>eirra metí InnileK'u ]>akklieti og vinarhug'. Var
lieimili ]>eirra i Woodside sannkullaí> rausnar-heimili, og miiiti
niann á liin fornu isienxku höfuöliðl. Þar var tekið fi mðti
öllum, bæth innlendum og útlendum, jafnt ffitækum sem rik-
um, me'ð oi>num örmum sannrar g'estrisni. Attu ]>uu ]>ar fyrir-
taks ftott og mikiö bú, og dfiðist íuarfiur hérlendur maöur atí
]>ví, hvatS l>ar var vei um gengitl bætíi utan iiúss <>«• iniiau.
Aoru ]>au lijðnin mikils metin af öllum ]>eim, sem ]>ektu ]>au
o«- skildu ]>au rétt. I>uu fluttust til Winnipeg: áritJ Ihlli, og
búa nú í gðtJu húsi, sem ]>uu eiga sjfilf, atJ 0(JS Alverstone Str.
Son hafa l>au eiguast, sem heitir Jðn, myndarlegur og g'öður
piitur, og hefir hann stundaö nfim vitJ Jðns Bjarnasonar skðla
í tvo vetur. Stjúp-börn Jðns Austmanns eru ]>au Lieut. Krist-
jfin J. Austmaun, B.A., sem nú stundar nfim vitJ læknaskðlann
í AVinniiieg', og ungfrú Asta Aiistmann, B.A., sem um eitt skeitJ
kendi vÍÍJ St. Aiban’s Coilege I Prince Albert, en er nú yfir-
kennari vitS skðlann fi Gimli. Kru ]>au systkinin giedil frfibær-
um gfifiim og maiinkostum og hafa nAtS lifirri inentun, og eru
l>au virt og elskuö af öllum, sem uokkuö kynnast l>eim.
AtJ lokum skal l>ess gctití, atJ Jðn Austmann er prýtSisvel
atJ sér tii munns og handa. Hann er figietlega skýr og ber
gott skyn fi mfilefni liau, sem vanalega eru ft dagskrfi. Stefnu-
fastur liefir hann jafnan veritS og aldrei tvískiftur I skotSuniim.
Hefir liaiin ætítJ stutt af alefli safnatSar-mfil, og i stjðrnmfii-
um miin liann ætltS hafa fylg’t stefnu frljfisiynda fiokksins, og
l>ðtti jafnan mikils um vert atS liafa fylgj hans I iivatSa mfili
sem var, l>ví atS Jðn er ekki eit 1 dag' og annatS fi morgun.
Hann er mattur al>éttur fi velli og l>éttur I iund”, er ekki g'jarii
fi atS lfita hlut sinn, l>egar hann veit, atS hann hefir fi réttu ntS
standa. Og: fylgir hann fast fram liverju mfilefni, sem hnnn
viil fylgi veita. — Jðn er gildur metSnlmatSur fi hætS, l>rekvax-
Inn og' vel fi sig kominn, bjartur yfirlitum og býtSur nf sér
gðtian l>okka. Hann er drengur gðtíur, sérlega cinlægur vltí
]>fi, sem hann fi annati borti gefur sig atJ, duglegur og ösérhlíf-
inn viti störf sln; og allir, sem l>ekjn hann, vita, atS hann er svo
tiyggur og vinfnstur, atl hann fi l>nr mjög ffta slna lfka.