Afturelding - 01.01.1981, Blaðsíða 4

Pétur Olafsson:
Undursamleg
lækning í
Ólafsfirði 1979
Fyrir þremur árum var ég að rölta eftir kindum
að vetrarlagi á hallandi landi. Það hafði gert él um
nóttina á freðna jörðina. Ég datt og valt nokkra
metra, lenti með vinstri síðuna á stórum steini, fann
mikið til og missti málið í bili. Komst þó heim.
Læknirinn sagði að það hefði komið gat á annað
lungað og síðan vinstra megin talsvert brotin. Það
væri ekki hægt að gera neitt við þetta, það jafnaði
sig sjálft, eins og það gerði. Eftir 2—3 mánuði eftir
þetta datt undan mér stigi í heyhlöðu. Ég slengdist
svo hastarlega á stigann að ég meiddi mig mikið í
baki. Það tognaði og marðist. Fékk bara meðul. Á
annað ár þoldi ég eiginlega ekkert að beygja mig í
bakinu. Ef ég eitthvað gerði þá var eins og brjóstið
yrði þróttlaust vinstra megin, bara tómt.
Fyrir 12—14 árum fékk ég æðaþrengsli í fæturna,
og notaði meðul. Ég var búinn að nota fyllsta
skammt af sýruaukandi meðulum nálægt 17 ár,
maginn var sýrulaus, að lækna dómi. Árið áður
hafði ég fengið einkennilega veiki í fæturna, sem
lagði eftir líkamanum upp í höfuð. Læknar í
Búðardal sögðu þetta vera brjósklos í ökklunum,
ólæknandi sjúkdóm.
Þá var nú orðið slæmt útlit með heilsufar mitt. Ég
vissi að Drottinn gæti læknað mig; ég þyrfti bara að
komast þangað, sem einhverjir eða einhver gæti
beðið trúarbæn, þá mundi mér batna.
Líkamsþrótturinn var lítill og kjarkurinn sömu-
leiðis. Ég komst norður í Ólafsfjörð á Sumarmót
Hvítasunnumanna, bið söfnuð þeirra að leggja
hendur yfir mig og biðja Drottin að lækna mig.
Þetta var gert.
Ég fann nálega strax læknandi Guðskraftinn fara
í gegnum mig á augabragði og hann var svo sterkur
að ég hristist eins og hrísla í roki. Öll mín líkams-
mein voru horfin. Það læknaðist allt sem að mér
var, bæði andlegt og líkamlegt. Ég fékk svo mikla
andlega blessun að hjartað í mér fylltist af undur-
samlegum friði, sem er öllum skilningi æðri.
Ég var alsæll. Ég hafði notað 7 töflur af meðulum
á dag. Ég henti öllum meðulum og var fullviss um
það, að ég þyrfti engin meðul framar, við þessum
sjúkdómum. Ég trúði því, að ég væri alheilbrigður.
Það er nú komið á annað ár síðan ég læknaðist í
Ólafsfirði, og mér líður miklu betur eftir en áður, ég
er að öllu leyti alheilbrigður, meðalalaus.
Þegar ég fæ kraftaverkalækningu, þá hef ég
fundið best, að maður er í nálægð Guðs. Þegar þessi
ólýsandi, læknandi Guðskrafturfergegnum líkama
og sál, þá er eins og maður verði allt í einu, bæði
andleg og líkamlega nýr maður og maður sé frá
skilinn öllu, sem hinum raunverulega heimi við
kemur. Það er hægt að líta á slíkar stundir sem
forsmekk af eilífðarsælunni, þar sem Guðs dýrð
umvefur mann allan og hjartað bifast af ólýsanleg-
um unaði. Þá er hátíð í helgidómi hjartans. Það er
heilög alsælustund.
Jesús Kristur hefur alltaf læknað mig, þegar ég
r