Afturelding - 01.01.1981, Qupperneq 12

„Tala nýjum tungum”
— Jesús frá Nasaret
Jesús er sá sem fyrstur talar um tungutal, meðal
lærisveina sinna. Standa orðin í Markúsarguðspjalli
16. kap. og versið nr. 17. Nefnir hann tungutalið
tákn, er muni fylgja lærisveinum Hans. Hér er al-
veg ný kenning á ferð. Að vísu spáir Jesaja um hana
í bók sinni 28:11: „Já með stamandi vörum og
annarlegri tungu, mun Hann láta tala til þessarar
þjóðar.“ Páll postuli tekur þennan spádóm upp í 1.
Kor. 14.21. Ekki er því um að villast að hér er um
andlegt Biblíulegt og kristilegt atriði að ræða. Allar
náðargjafirnar, sem um er ritað í 1. Kor. 12. 4—11
er hægt að lesa um og sjá í Gamlatestamentinu. En
tungutalið kemur þar hvergi fram. Hinsvegar kem-
ur fram mjög glöggt „tunguskrif“ hjá Daníel spá-
manni í 5. kap. bókar hans. Segir frá þar er veisla
Belsasar konungs stóð sem hæst, þá birtist hendi og
skrifuðu fingur hennará vegginn, Mene, mene tekel
ufarsin. Þegar konungur sá þetta gjörðist hann lit-
verpur, skelfdur og hræddur og allir veislugestir
hans sömuleiðis.“ Orðin eru Arameiska, sett fram
sem táknmynd og þurftu að þýðast þannig. Það gat
enginn gert, nema af sama Anda og Orðin voru
töluð og skrifuð af. Sem sé Guðs Anda. Spásagna-
menn og miðlar í Babel höfðu ekki samfélag við
Guð. En Daníel bað til Drottins þrisvar á dag. Af
Andanum gat hann því útlagt, enda var hann spá-
maður. Þýðing orðanna: „Þú ert veginn á skálum og
léttvægur fundinn. Ríki þitt er deilt og gefið Med-
um og Persum“ — rættust öll og persónulega fyrir
Belsasar sömu nótt. Rétt er að geta þess að Ufarsin
og peres eru að stofni til sömu orð, annað fleirtala,
hitt eintala. Þá verður ekki árekstur þegar það er
haft í huga.
1. Kor. 13.1.: „Þótt ég talaði tungum manna og
engla,“ — benda til þess að tungutal, er ekki aðeins
jarðneskt mál, heldur einnig englamál og himneskt
mál. í 2. Kor. 12. kap. 4. versi talar Páll um þegar
hann var frá sér numinn til Paradísar, hins þriðja
himins. Himinn nr. eitt er andrúmsloftið er umlykur
jörðina og gerir lífið mögulegt hér á jörðinni. Þar
fyrir utan er geimurinn, -— tómið og jörðin er af
hendi Drottins látinn svífa í tóminu. í tóminu
hrærast geimförin, sem komin eru út fyrir að-
dráttarafl jarðar og maðurinn hefir stjórn á, eitt af
furðuverkum nútímans. Þar fyrir utan er hinn
„þriðji“ himinn, -— eða Paradís. Þar heyrði Páll
ósegjanleg orð, sem engum manni er leyft að mæla.
Hin stórmerka enska „Amplified“ Biblíuþýðing
segir: „og heyrði setningar, sem kraftur mannsins
getur ekki formað í orð“.
Að tala tungum, er náðargjöf og tákn. Tungutal
er ekki málleysa. Á hvítasunnudag, þegar Andinn
féll yfir þá 120 er í Loftstofunni voru, þá safnaðist
mannfjöldinn saman. Töluðu þeir ekki færri en 17
tungumál og mállýskur. „Hvernig heyrum vér hver
og einn, talað á eigin tungu vorri.“ „Talið“ var um
stórmerki Guðs. Það var því andlegt og kristilegt. í
Post. 10. 44—48 er sagt frá atburðunum í húsi
Kornelíusar hundraðshöfðingja. „Þeir heyrðu þá
tala tungum og mikla Guð.“ Á ekki öll Guðsþjón-
usta og Guðsdýrkun að snúast um þetta „Stórmerki
Guðs, — Mikla Guð?“
Þegar Andansskírnin kom á hvítasunnudag og
tákn hennar tungutalið, þá var þetta ekki eins dags
upplifun. Jóh. 14:23 segir: „til hans munum við
koma og gjöra okkur bústað hjá honum“. Andinn
tekur bústað í hjarta mannsins. Verður þar að lind,
sem sprettur upp til eilífs lífs. Frá hans innra munu
renna lækir lifandi vatns. Tungutalið verður því
áfram með þeim, er meðtaka skírn Heilags Anda,
sem tákn og náðargjöf. Svo er það í hendi hvers og
eins, hve mikið rúm hann gefur fyrir gjafir Guðs.
Hægt er að stífla lind, þrengja og hindra. Hægt er
líka að hreinsa lind og útvíkka, svo hún gefi ennþá
meira og straumurinn verði sterkari. í 1. Kor. 14:18
segir Páll postuli: „Ég þakka Guði að ég tala tung-
um öllum yður fremur.“