Afturelding - 01.01.1981, Side 13

m
Jóhannes 4. 23—24 „Sú stund kemur, já er þegar
komin, er hinir sönnu tilbiðjendur skulu tilbiðja
Föðurinn í Anda og sannleika. Því að Faðirinn
leitar einmitt slíkra tilbiðjenda. Guð er Andi og þeir
sem tilbiðja Hann, eiga að tilbiðja Hann í Anda og
sannleika.“ Stundin opinberaðist á hvítasunnudag,
þá sköpuðust möguleikar með Andansskírninni,
sem aldrei fyrr að tilbiðja í Anda og sannleika. Sá
sem tungu talar uppbyggir sjálfan sig. Hann talar
ekki fyrir menn, — heldur fyrir Guð. — Flestir óska
þess að Guð tali til þeirra. En til er sú andlega hlið í
tilbeiðslunni og Andans lífi, þegar maður í tungum
talar leyndardóma, þá talar maður fyrir Guð. Er
furða þó svo Hann leiti slíkra? „Aftrið því ekki að
talað sé tungum“. Bróðir og systir, sem hefur öðlast
gjöfina, notaðu hana, í einkalífi þínu í bænasam-
komum safnaðarins. Enn er „messuformið“ full-
komnasta í gildi 1. Kor. 14:26: „þegar þér komið
saman, þá hefir hver sitt: einn sálm, einn kenning,
einn opinberun, einn tungutal, einn útlistun. Allt
skal miða til uppbyggingar“.
„Ég vildi að allur lýður Drottins væri spámenn,
svo Drottinn legði Anda sinn yfir þá“, var forðum
sagt. Hér hefir verið snert við hinni mestu og dá-
samlegustu þörf og uppfyllingu trúarlífsins, sem
gildir fyrir alla menn. Andanum skal úthellt verða
yfir allt hold, með sömu táknum og ummerkjum
sem áður. Þegar svo verður í landi voru, þá er
Andans vakning á íslandi.
EinarJ. Gíslason
Gjöfin stærsta
Frá himnanna sölum að hreysinu smáða
kom hann til að auðga hið fátœka, hrjáða.
Hann kom ekki þangað, sem konungar skarta,
en kaus sér hið vondapra, allsvana hjarta.
Guðs gjöf var hann stœrsta, hann Guð var og
maður,
hann gekk inn í kjör vor, var hryggur og glaður.
Guðs elsku til heimsins hann átti að sanna,
varð endurlausn, frelsari syndugra manna.
Er níðingar forhertir, nístandi tönnum,
hann negldu á krossinn með óbótamönnum.
Vér sjáum hann Guðs lamb, er saklaus og
hlýðinn,
var smáður og dó fyrir uppreisnar lýðinn.
En gröfin hin myrka ei honum gat haldið,
því honum gaf líf sá, er einn hefur valdið.
Og fylgjendum hans birtist kœrleikans kraftur
með konungi lífsins, sem var hjá þeim aftur.
Og Drottinn vor Kristur til dýrðar var hafinn,
og dauðinn var afmáður, syndin var grafin.
Hinn upprisni birtist enn auðmjúku hjarta,
sem elskar hann. Það mun í himninum skarta.
Jóhann Sigurðsson
Hann rótfesti plöntu í rótaðan svörðinn,
og regnið hann gaf, svo að vökvaðist jörðin.
En plantan er orð hans, er ávaxtast hefur,
hans andi er regnið, sem lífsfylling gefur.
Jóhann Sigurðsson