Afturelding - 01.07.1985, Blaðsíða 10

tillits til þess hvort söngurinn var
úr þessari bókinni eða hinni.
En ég held að það sé mjög
mikilvægt að mönnum sé ljóst
innihald söngvanna og að þeir
séu frambornir í réttu samhengi.
Það sem við nefnum einu
nafni „lofgjörð" kalla ensku-
mælandi menn „praise and
worship" (lofgjörð/þakkargjörð
ogtilbeiðslu).
Við eigum að byrja á þakkar-
gjörðinni, syngja um hvað Jesús
hefur fyrir okkur gert, náðarverk
hans á Golgata og fóm hans. Við
eigum að minnast fórnar hans,
þá munum við og hvað við eig-
um í honum. Þannig eigum við
að ganga inn um „hlið Drottins“
með þakkargjörð í sál. Þetta hef-
ur ótvíræð áhrif í andans heimi.
Þegar þetta hefur verið gert, þá
er komin rétt forsenda fyrir til-
beiðsluna. Þá upphefjum við
Drottin, tignum hann og veitum
honum lotningu. Gefum Guði
þann sess sem hann á í guðsþjón-
ustunni. í 22. Davíðssálmi segir
að Drottinn ríki yfir lofsöngvum
ísraels, í sumum Biblíuþýðing-
um segir að hann ríki (sitji í há-
sæti sínu) á lofsöngvum ísraels.
Reynslan hefur sýnt að í þessu
andrúmslofti tilbeiðslu, þegar
Jesú nafn er upphafið, hefur fólk
og söfnuðurinn fengið að reyna
Guð á stórkostlegan hátt. Það
gerast undur, lækningar og fólk
mætirGuði á áþreifanlegan hátt.
Þessi lofgjörð er andlegt afl
sem hið þreytta, dapra og niður-
„Þetta er andleg veisla!"
I Ffladelfíu í Stokkhólmi.
Þessari andlegu hrær-
ingu hefur fylgt það sem
kallað er lofsöngur eða
lofgjörð. Hvað viltu segja
um það?
Við höfum dvalið nokkrum
sinnum í Lakeland í Florida, þar
er stór Biblíuskóli Hvítasunnu-
manna. í söfnuðum þar vestra er
lofgjörð og lofsöngur mjög ríkur
þáttur í safnaðarlífinu og hefur
verið um árabil. Þetta hefur ver-
ið að koma til Evrópu á undan-
fömum árum. Þar vestra hef ég
aldrei orðið vitni að neinu því,
sem mælirgegn því að lofgjörð sé
iðkuð í ríkum mæli.
Hvaða munur er á hefð-
bundnum sálmasöng og
þessum lofsöng?
Það þarf ekki að vera neinn
munur og samt er munur. Þar
sem ég þekkti best til í Florida
voru sungnir jafnhliða gamlir
sálmar og nýir lofgjörðarkórar.
En lofgjörðin hefur innleitt nýj-
an áhuga á söngnum, nýjan til-
gang og gefið söngnum nýjan
innblástur. Gömlu og nýju
söngvarnir voru sungnir af sömu
innlifun, gleði og innblæstri og
vöktu sömu viðbrögð í tjáningu,
höndunum ýmist lyft í tilbeiðslu
eða klappað saman af gleði, án