Afturelding - 01.01.1987, Blaðsíða 14

Frímann Ásmundsson
Það byrjaði í því smáa
Eins og lesendum Aftureldingar er kunnugt starfa hjónin Aud
og Frímann Ásmundsson við kristniboð í Kenya. Hér birtist
útdráttur úr bréfi frá Frímanni oggrein sem hann sendi:
Thessalía 18/2 1987
Kœru vinir i Fíladelfíu,
Viö höfum það gott. Við höfum
aðeins fengið að prófa malaríuna,
en hún var vœg. Starfið gengur vel.
Tjaldsamkomur eru viðs vegar og
vel sóttar. Fólk frelsast og bœtisl við
í söfnuðina.
Svíarnir eru með i starfinu og
Biblíuskólinn er sameiginlegur.
Skólastjórinn, Pelle Nilsson, er
sœnskur. Einn af sœnsku kristni-
boðunum starfaöi á íslandi með
Þórarni og Hertu í Hólminum
1945, eða þar um bii Hann heitir
Arne Flordin og biður að heilsa til
íslands.
Kœr kveðja.
Frimann Asmundsson
Sunnudagur, 15. febrúar.
í dag ætla ég á samkomu upp í
Kisii, á stað sem heitir Nyag-
ware. Hann er í u.þ.b. 2500 m
hæð yfír sjávarmáli. Óla E.
Sprakhaug hefur fengið malaríu,
svo ég fæ Toyota bílinn lánaðan.
Aud og strákarnir fara með.
Afríkubúar eru mikið fyrir
heimsóknir, og vilja helst fá alla
fjölskylduna í heimsókn.
Ferðin gengur greitt, a.m.k. til
að byrja með. „Keyrðu ekki
svona hratt!“ masar Aud. Ég
dreg aðeins úr hraðanum. Við
komum til Magwagwa markaðs-
staðarins. Stanley Mambeleo,
forstöðumaður, bíður þar. Hann
ætlar að vísa okkur leiðina til
kirkjunnar.
Við ökum hærra og hærra upp
í fjöllin. Útsýnin er stórkostleg,
allt grænt og fínt. Hér rignir allt
árið. Stanley er ekki of viss um
hvar skuli aka, svo við förum
aðeins af leið. Að endingu kom-
um við á ákvörðunarstað. Hér
blæs dálítið, þetta er svo hátt.
Söfnuðurinn hefur ekki byggt sér
kirkju ennþá.
Margt fólk er saman komið og
situr í grænu grasinu. Okkar bíða
stólar sem við setjumst á.
Samkoman hefst. Unglingakór
syngur. Einn spilar á gítar og
syngur. Guðs orð er lesið og
mikið er beðið. Stanley talar
fyrst. Við bíðum og hugsum um
hvernig það verði með túlkinn.
Fyrst tekur Aud til máls, hún
flytur kveðju. Túlkurinn er ung
kona, mjög fær. Síðan tala ég. Ég
heilsa fyrst á swahili. Svo tala ég
um samversku konuna og legg út
af textanum í Jóh. 7:37. Ég fæ
góða áheyrn og margir koma
fram til fyrirbæna. Forstöðu-
maðurinn og við Stanley göng-
um til þeirra sem komu fram. Ég
skil ekki kisii málið en ég veit að
Guð þekkir allar þarfir hvers og
eins. Við biðjum og Guðs andi
starfar, Jesús er hinn sarni. Eftir
á kemur fram maður sem vill fá
fyrirbæn vegna sjúkleika. Hend-
ur eru lagðar yfir hann. Sam-
koman endar eftir tvær og hálfa
klukkustund.
Okkur er boðið í mat til for-
stöðumannsins. Meðan við bíð-
um eftir matnum berst talið að
safnaðarstarfinu. Forstöðumað-
urinn segir að söfnuðurinn telji
áttatíu meðlimi. „Þrettán bætt-
ust við á síðasta ári. Við byrjuð-
um hér 1983 með nokkur
sunnudagaskólabörn, síðan var
tjaldið reist hér, og el'tir það hef-
ur Guð bætt í hópinn. Þegar
rignir komum við saman hér.“
(Húsið tekur u.þ.b. 20-30
manns).
Söfnuðurinn hefur fengið lóð
til að byggja á, og keypt múr-
steina. Svo ef Guð gefur það sem
á vantar, þá ætla ég hjálpa þeim
að byggja kirkju.
Svona byrjar starfið yfirleitt,
undir einu tré, þar sem kannski
nokkrar konur koma saman til
bæna.
Guð blessi ykkur öll, sem
biðjið fyrir okkur og starfinu hér.
Kveðja,
Frímann, Aud,
Snorri, Bjartur'
og Ásgeir.