Afturelding - 01.01.1987, Blaðsíða 23

Jenny Bakkely skrifar frá Argentínu:
Dáinn drengur rís upp
Messías
frh. af bls. 17
krínólínum á sýningunni og
karlmenn beðnir að skilja sverð
sín eftir lieima. Þrettánda apríl
1742 beið mikil fólksþyrping við
leikhússdyrnar eftir opnuninni.
Sýningunni var tekið með gífur-
legum fagnaðarlátum. Jafnvel
Hándel sjálfur fylltist lotningu
gagnvart sköpunarverki sínu.
Eftir sigurinn í Dyflinni vildu
menn endilega fá verkið til
Lundúna líka. Það var á fyrstu
sýningunni í Lundúnum sem
undarlegur atburður gerðist.
Þegar kom að „Hallelúja kórn-
um“ var George konungur II.
svo snortinn að hann stóð á fæt-
ur og brátt fóru allir í salnum að
dæmi hans. Alla tíð síðan hafa
áheyrendur um allan heim vott-
að virðingu sína á þennan hátt:
Með að rísa á fætur við upphaf
kórsins og standa til enda hans.
Óratorían Messías var flutt
árlega það sem eftir var ævi
Hándels. Allur ágóðinn rann til
munaðarleysingjaheimila og í
erfðaskránni ánafnaði hann
þeim einnig höfundarlaunum
sínum af verkinu.
Ógæfa Hándels var ekki á
enda. En aldrei leyfði hann ör-
væntingunni að ná tökum á sér
aftur. Aldurinn rændi hann
lífskraftinum; síðustu sex ár
ævinnar var hann blindur. En
andi hans hvikaði hvergi.
Að kvöldi fjórða apríl, 1759,
— þegar Hándel var 74 ára —
var hann viðstaddur Ilutning á
Messíasi. Skyndilega hné hann
niður. Hann var færður heim og
lagður í rúmið. Andi hans var
ennþá hress, en líkaminn farinn
að gefa sig.
„Ég mundi vilja deyja á föstu-
deginum langa,“ sagði hann við
vini sína. Og þrettánda apríl, á
Fyrir skömmu var ég á ferð í
Rosario. Stjórnarmaður þar og
kona hans eiga átta athafnasöm
börn á aldrinum sex mánaða til
þrettán ára. Pablo, sem er
þriggja ára, fékk löngun til að
klifra upp í málm-vinnupallana
utan á nýju kirkjunni. Þegar
hann var kominn nokkra metra
upp greip hann í rafmagns-
leiðslu.
Drengurinn hékk fastur
nokkra stund og féll síðan dáinn
niður á jörðina. Systir hans,
Silvia, þrettán ára, tók hann upp
og bar inn til móður sinnar.
Stúlkan vissi ekki alveg hvernig
hún hafði farið að því, hún var
svo miður sín.
Marta tók lík drengsins í fang-
ið og hrópaði til Guðs. Nágrann-
arnir komu hlaupandi, bæði
kristnir og vantrúaðir. Daniel
litli, Ijögurra ára, kom einnig út
með Biblíuna undir handleggn-
frumsýningarafmæli Messíasar,
andaðist tónskáldið mikla.
í meira en tvær aldir hefur
andi Hándels lifað í Messiasi —
óratoríunni, sem er alþjóðlegt
tákn um sigur vonarinnar á ör-
væntingunni. Meistaraverk
um. Hann stillti sér upp við
hliðina á móðurinni og fór að
hrópa: „Guð, viltu gefa litla
bróður lífið aftur.“
Bróðir úrsöfnuðinum kom nú
og lagði Biblíuna á höfuð dána
drengsins. Þá fóru kippir gegn-
um andlit drengsins og hann fór
að gráta.
Já, þannig breyttist sorgin í
gleði, og kraftaverk hafði átt sér
stað. Nágrannarnir, sem ekki
höfðu verið trúaðir, sáu með eig-
in augum að Jesús er hinn sami í
dag og hann var áður. Kristnir
styrktust í trúnni.
Móðirin hafði raunverulega
haldið á líki sonar síns, en nú
hleypur hann um og leikur sér
eins og hann var vanur. Hann
ber engin merki slyssins önnur
en eitt brunasár á öðrum þumal-
fingrinum.
Jesúser Drottinn.
Hándels, innblásið af Guði,
hefur kveikt á kyndli, sem hefur
lýst upp myrkra staði jarðarinn-
ar, hvarvetna þar sem finnast
söngraddir og hjörtu sem slá
með hugrekki.
Þýtt — GM