Muninn - 01.11.1966, Blaðsíða 7

VI
BEKKUR GERIR INNRAS
Að morgni hins 12. október stóð um 70
manna hópur á hlaðinu við Heimavistina.
Skyldi lagt upp í frægðarför þá, er VI. bekk-
ur er orðinn illræmdur fyrir um gervallar
Þingeyjarsýslur og jafnvel víðar. Fyrir á
staðnum voru tveir langferðabílstjórar frá
Sleitustöðum með tryllitæki sín. Var hjörð-
inni þegar í stað skipt í bílana og fararstjór-
um einnig, þannig að Egill Egilsson, kenn-
ari, tyllti sér í þann fremri, en Steingrímur
í hinn aftari. Var nú látið úr höfn meður
óhljóðum miklum, líkum þeim, er naut
gefa frá sér í gróandanum. Var stefnt rak-
leitt að Goðafossi og lítið sem ekkert sung-
ið. Um kl. II var fyrsta áfanga náð og foss-
inn betragtaður, en þar sást lítið fyrir vatni,
og sneru menn því hnuggnir frá. Er lagt
skyldi frá beljanda þessum, neituðu aftari-
bílsmenn að búa lengur við harðstjórn
Steingríms og heimtuðu, að hann flytti rass
sinn yfir í hinn bílinn, en Egils kæmi í stað-
inn. Beygði leiðtoginn sig undir vilja blók-
anna, og tókust þegar hin ágætustu kynni
með þeim Agli og aftaribílsmönnum. Sungu
menn allt að því óprenthæfa söngva, allt
þar til er komið var að Skjólbrekku, en þar
skyldi fénaðinum brynnt. Gengu menn þar
að matborði með hreysti mikilli. A eftir var
dans stiginn meðal karl- og kvenpenings við
graðhestatónlist, er þeir Haukur yfirbítill
og Jósep Blöndal frömdu. Var síðan lagt á
brattann að nýju, og skyldi nú horft á meira
vatn, þ. e. Dettifoss. Var fyrst ekið að Reyni-
hlíð og tekin olía og bland. Þegar aka skyldi
að Dettifossi, kom í ljós, að bílarnir kom-
ust ekki alla leið vegna snjóa, og var því
gengið síðasta spölinn. Var fossinn svo skoð-
aður í öllu sínu veldi, og þótti ýmsum nóg
um. Var það almenn skoðun, að ekki myndi
fossgreyinu veita af þvotti, því að viðbjóð-
ur sá, er þarna steyptist fram af hömrum,
minnti lítið sem ekkert á vatn, nema ef vera
skyldi vatn það, er ísfirðingar drekka dag-
lega.
Klukkan ríflega 16 var gefið í á ný, og
var nú Egill tekinn að óttast, að Steingrím-
ur spillti út frá sér í fremri bílnum og flutti
sig því, hinum farþegunum til fulltingis. Á
leiðinni að Kópaskeri urðu túristar vitni að
því, er gæsarræfli einum, líklega berkla-
sjúklingi, var slagtað snyrtilega. Voru þar
að verki keldhverfskir athafnamenn. Tryllt-
ust nú karlskepnur og tættu fjaðrir allmarg-
ar af skrokki gæsarinnar sálugu. Var síðan
hafin árás á kvenfólkið með þessum grálús-
ugu fjaðrableðlum, því til mikillar hrell-
ingar. Þegar til Kópaskers kom, hlupu þorp-
arar til og lokuðu kaupfélagi sínu, enda
„leizk þeim lýðrinn ófagr“. Voru hróp mik-
il að þessu gerð, enda venjulegur lokunar-
tími langt undan. En þorparar létu ekki
segjast, jafnvel þótt bæði Jakob og Árni
væru settir á bak við bílinn. Sneru menn
því reiðir frá og hófu mikla leit að barna-
skóla staðarins, en þar var ætlunin að gista.
Eftir mikið skim, koinu menn auga á kumb-
alda nokkurn, nokkra kílómetra frá pláss-
inu og var þangað stefnt. Reyndist téður
kumbaldi vera téður barnaskóli. Upphófst
nú þras mikið um legstaði ferðamannanna.
Var eitt ágreiningsatriðið, hvort láta skyldi
karla og konur sænga í sama herbergi. Út
um það atriði gerði Egill með svofelldum
orðum: „Allt mannkyn samanstendur af
bræðrum og systrum. Verum því eins sam-
einuð og unnt er.“ Var gerður mjög góður
rómur að máli hans, einkum meðal hinna
örari í hópnum. Komu rnenn sér nú fyrir
MUNI.NN 7