Muninn - 01.11.1966, Blaðsíða 11

Dvína fljótt í dagsins önn
dýrsleg sköll og læti.
Hjalti er ánægðnr með frammistöðu
sveitunga síns, en sendir honum örlitla töflu
með hólinu:
Einn er hérna okkur með
ætíð hress og glaður.
Erlingur með opið geð
allra nautna maður.
.....J^etta er helv .... lýgi .... Menn
gerast nú kaffiþurfi og hvetja bjölluna
ákaft. Ragnar veit af langri reynslu, að slíkt
muni ekki bera árangur:
Hættið að trukka takkann snjáða,
trauðla má yrkja þambandi.
Hun tjáði mér það telpan áðan,
að tippið er ekki í sambandi.
Eftir drjúga stund kemur svo beingengl-
an með glaðninginn. F.n ritstjórinn er ekki
ánægður með servisinn og muldrar í barm
sér:
Þjónustustúlka, stelputrippi,
stend ég hér, svangur kaupandi.
Þegar ég styð á þetta tippi,
þú átt að koma hlaupandi.
Valdimar rís nú tir sæti og fortelur sam-
kundunni, að hann haldist ekki lengur við,
sakir óviðurkvæmilegs andrúmslofts. Kast-
ar liann kveðju á lýðinn með vísu Jressari:
Þegar ég er farinn frá,
fyrst ég óskað gæti,
að Drottinn ykkur héldist hjá
og helzt í mínu sæti.
Stendur nú Sigurður upp, hægt og hátíð-
lega, og sezt í sæti Valdimars. Fliss mikið
setur að hagyrðingum, en Sigurður virðist
hafa fengið slettu af anda yfir sig, því að nú
stynur hann upp sinni fyrstu vísu, hugsandi
til eins af jDeim manndómsmönnum, er
kvöddu skólann síðastliðið hanst.
Góður drengur genginn er
götu breiða.
Aldrei sést hann aftur hér,
öldur meiða.
Kristján Jónsson frá Vaðbrekku kvartar
yfir andaleysinu auðnideysisistiskt.
Þornar andans ljóðalind,
leggst oss vandi að höndum.
Þetta er fjandans fár og synd.
Mér finnst ég standa í böndum.
Sigurður hefur setið og tottað pípu, harð-
ánægður með skáldgáfu sína. Bindindis-
maðurinn kemur þá upp í Gunnari Frí-
mannssyni:
Píputóbakstjörubolli
taugar hrellir manns.
Rýkur út úr rotnum kolli
rauða varðliðans.
.... með skírskotun til háralitar um-
rædds. Kristján kemur Gunnari til full-
tingis:
Alltaf Siggi undrast það,
að allir meta hans ljóðagerð
jafnt og tvínýtt toiletblað,
teygt og snjáð af langri ferð.
Reiðist Sigurður ákaflega og fer að ljúga:
Fullur út um borg og bý,
brennivíni að stela.
titrandi eins og tappi í
tómum viskípela ....
MUNINN 11