Muninn - 01.11.1966, Blaðsíða 10

Lausavísnaþáttur
Laugardaginn 22. október var haldinn fyrsti
hagyrðingafundur Munins á vetri þessum.
Voru mættir til leiks í litla salnurn á K.E.A.
átta sem hagyrðingar og einn, Sigurður
Jakobsson, sem yrkisefni. Ragnar Aðal-
steinsson reið manna fyrstur á vaðið:
Öll er listin utan gátta,
orðsins þrýtur mátt.
Jólasveinar einn og átta
yrkja vísnaþátt.
Eftir vísu þessa þegja menn sem ákafast
og neita að yrkja, nema ritstjórinn blessi
lýðinn. Ekki stendur á blessunarorðunum:
Til að leiki ljóðahiti
ljúft um hugi silkifína,
af göfgu sinni og vænu viti
veiti ég ykkur blessun mína.
Valdimar Gunnarsson lætur fyrstur frels-
ast og sléttubindur:
Yrkjum ljóðin rakir rétt,
rímum snjallar vísur.
Virkjum óðar lindir létt,
lofum allar skvísur.
Ragnar er þeygi bjartsýnn:
Aleinn í þögn ég þrjózkast
í þreifandi sálarbyl.
Inspírasjónir óskast,
ef einhverjar reynast til.
Ritstjórinn reynir að hvetja nafna sinn,
Kristjánsson, til dáða:
Upp með þína óðarglóð,
ortu lon og don.
Láttu fjúka ljóðin góð,
lepetitgar^on.
En hinn bregzt ókvæða við og þykir að
sér sneitt:
Eigi vandar vísur oss,
varð þó strand að sinni.
Leirugt þandi ljóðahross,
lenti í hlandforinni.
Ritstjórinn lætur ekki vaðá ofan í sig, en
svarar:
Lítill er skáldaleri hér,
leirnum fretar hann upp úr sér.
Þú gætir leikandi verið, ver,
vasaútgáfa af sjálfum mér.
Hjalti Pálsson hefur setið lengi og nagað
penna sinn. Erlingur nendir honum pjötlu
nokkra, á hverri stendur:
Lízt mér vanti ljóðin snjöll
að lífga flokkinn hljóða.
Ber því fram í bragarhöll
Bölverks-mjöðinn góða.
En Hjalti virðist tregur til. Sér nú rit-
stjórinn, að andleysi ríður húsum og kveð-
ur:
Andans virki, vilja sneydd
virðast hlaðin gjalti.
Skal nú ljóðsins gata greidd,
gerðu vísu, Hjalti.
Hjalti stenzt ekki eggjanir þessar og
kveður:
Byltast menn í bragarfor,
býðst ei nokkur þokki.
Fákur ljóða að falla úr hor
fer á höstu brokki.
Erlingur Sigurðsson kveður sér hljóðs
á ný:
Bráðum munu frost og fönn
firra okkur kæti.
10 MUNINN