Muninn - 01.11.1966, Blaðsíða 20

Aðalsteinn, og syngja bara í sögutímum?
Eða jafnvel öllum tímum yfirleitt? Eg spyr,
ég veit það ekki.
GÓÐIR GESTIR.
Hingað komu fyrir nokkru þeir Höskuld-
ur Þráinsson úr Norrænudeild H. I. og Jó-
hann Briem, ritstjóri Verzlunarskólablaðs-
ins. Tilgangur með ferð þeirra hingað norð-
ur var að kanna áhuga manna á því, að
gefið verði út blað, hvers efni verði safnað
í menntaskólunum öllum, Verzlunarskól-
anum, Háskólanum, Kennaraskófanum og
auk þess ýmsum héraðsskólum. Er áætlað
að gefa blað þetta út í stóru upplagi, og
mun fyrsta tölublað líta dagsins ljós í byrj-
un næsta árs, ef menn verða iðnir með
penna sína.
Hugmynd þessi er mjög athyglisverð að
mínum dómi og ærin ástæða til að grunda
málið vel. Þetta blað gæti einmitt orðið
upphafið að stofnun samtaka verðandi há-
skólaborgara, en þann hlekk hefur hingað
til algjörlega vantað í keðju hins íslenzka
þjóðlífs. Erlendis eru samtök sem þessi hvar-
vetna fyrir hendi, og taka stjórnarvöldin að
jafnaði mikið tillit til þeirra.
Fram til þessa dags hafa menntaskólarnir
haft furðu lítið samband sín á milfi, nema
ef vera skyldu nemendaskiptin. Hfýtur það
að vekja furðu, að þeir, sem eiga að erfa
landið, skuli ekki reyna með einhverju
móti að hafa áhrif á gang rnála í landinu.
En slíkt getur aldrei náðst nema með sterk-
um samtökum. Þetta blað gæti einmitt orð-
ið grundvöllur undir slík samtcik. Vil ég
því eindregið hvetja menn til að láta af
hendi rakna það, sem þeir láta skólablöðin
ekki fá af sínum andans fæddu fóstrum.
Það er kominn tími til að verðandi mennta-
menn þjóðarinnar fari að vakna af því dái,
sem Jreir bafa hvílzt í undanfarna áratugi,
og með blaði þessu er stigið stórt spor í átt-
ina til að svo megi verða.
UM MÖTUNEYTIÐ.
Nokkuð hefur nú rætzt úr biðraðaöngþveit-
inu, sem þjáði þá, er í mötuneytinu snæða,
fyrst í vetur. Er það til fyrirmyndar, að mál
sem þetta skuli tekið föstum tökum þegar
í upphafi og öll vandræði niður kveðin.
Nokkur óánægja ríkir meðal manna um
greiðslufyrirkomulag mötuneytisins. Menn
eta sumir hverjir aðeins einstöku sinnurn
morgunmat og kvöldmat, en verða þó að
greiða nákvæmlega sama verð og aðrir, sem
borða allar máltíðir. Eins og hver heilvita
maður hlýtur að sjá, felst í jDessu nokkuð
ranglæti. Að vísu eru úrræði ekki mörg fyr-
ir hendi í þessu tilviki, en Jrau eru þó fyrir
hendi. T. d. mætti taka upp hið sama fyrir-
komulag og notað er á Garði, en þar greiða
nemendur annaðhvort máltíðina strax, eða
láta stimpla á Jaar til gert spjald, livenær
þeir snæða í mötuneytinu. Sé ég ekkert því
til fyrirstöðu, að þetta fyrirkomulag verði
tekið upp hér þegar í stað. Mætti þá stimpla
inn á spjaid í hvert sinn, sem nemandi neyt-
ir máltíðar í mötuneytinu og reikna síðan
út hlutfallslega, hvað honum ber að greiða.
Fæði og þvottur hafa aldrei verið seld dýrt
iiér, en jDrátt fyrir Jjað er engin ástæða til
að nemendur greiði fyrir mat, sem Jreir alls
ekki hafa í sig látið, og borgi þvott fyrir
óhreinu fötin, sem [jeir ganga í.
SPORIN HRÆÐA.
Leiðindamál hefur verið á döfinni undan-
farið. Hafa nokkrir nemendur skólans ver-
ið staðnir að því að vera með ólæti á Terí-
unni og jafnvel blanda Jrar vínföng sín.
Vekur þetta að vonum undrun og reiði
jafnt bæjarbúa sem nemenda. Það er ekki
furða, þótt beri á andúð hjá Akureyringum
í garð Menntaskólanema, Jregar þröngur
hópur vinnur að því, beint eða óbeint, vilj-
andi eða óviljandi, að eyðileggja mannorð
skólans sem heildar. Við eigum að teljast
20 MUNINN