Muninn - 14.12.1988, Blaðsíða 16

hláturinn í þeim félögunum.
Nú var Frosti loksins kominn
uppáþakið." Frekur sótti skóna
og tókst eftir ítrekaðar tilraunir
að henda þeim upp á þakið til
Frosta. Frostisettistábrúnskor-
steinsins og klæddi sig í skóna.
Það gekk ekki sérlega vel hjá
honum því Frunsudvergar hafa
ákaflega stóra og ljóta fætur. En
það hafðist að lokum og Frosti
gerði sig líklegan til að renna sér
niður strompinn. En skyndilega
steyptist hann á höfuðið og beint
niður skorsteininn. Það
heyrðust skruðningar og læti og
svartur sótmökkur steig upp úr
skorsteininum. Svo kviknuðu
ljósin í húsinu eitt af öðru. Það
leið hálf mínúta og þá kom
Frosti þjótandi upp um skor-
steininn. Eitt augnablik fálmaði
hann með stórum krumlunum út
íloftiðeftir einhverrihandfestu,
en þegar hann fann enga rúllaði
hann fram af þakbrúninni og
skall harkalega beint á Frek sem
stóð fyrir neðan og horfði í for-
undran upp í loftið. Þegar þeir
höfðu jafnað sig eftir mesta
höggið skröngluðust þeir upp í
sleðann sinn og þeystu burt og
síðan hefur ekkert til þeirra
spurst.
Þegar þeir félagarnir Hróbjartur
og Flautaþyrill höfðujafnað sig
eftir hláturskastið sem hafði
gripið þá við þessa spaugilegu
sjón, hófust þeir handa við að
dreifa jólagjöfum og Hróbjartur
skemmti sér konunglega við að
klifra upp og niður skorsteina
bæjarins. Þegarþeirhöfðulokið
við að dreifa öllum pökkunum
og jólasælgætinu var hann
útkeyrður og þeirri stund
fegnasturþegar hann skreiðupp
í rúmið sitt og kúrði sig undir
sænginasína. Hannhugsaðium
öll bömin sem hann hafði glatt
umnóttinaogmeð tilhlökkun til
næstu jóla þegar hann gæti glatt
þau öll aftur.
Fyrir hönd félax áhuga-
manna um jólin, Ármann
Guðmundsson
Okkur hefur borist þessi
nafnlausa saga:
Söguhetjan í þessari sögu er
ónefnd, það er nefnilega
ekki vitað hver hún var. Þó
er talið víst að um hafi verið
að ræða veðurathugunar-
mann sem aðsetur hafði í
eyðilegri veðurathugunar-
stöð í N-Kanada. Þar
dveljast menn tvö ár í einu
og þessum hefur víst leiðst
allmjög, alla vega þar til
hann fann sér áhugamál. A
staðnum var gömul jarðýta
og maðurinn tók til óspilltra
málanna. Á tveimur árum
djöflaðist hann á ýtunni
sinni, mddi mörgum ton-
num af stórgrýti, jarðvegi
og íshellum fram og aftur.
Þegar hann loks linnti
látunum voru fjórir
risastórir bókstafir orðnir
hluti landslagsins þama í
héraðinu.
Bókstafimir vom "FM, "U",
"C", "K" en saman mynda
þeir orð sem þykir dónalegt
á enskri tungu. Og þetta orð
er enn á sínum stað,
einhvers staðarfyrirnorðan
Hudson Bay. Það sést úr
flugvélum sem fljúga í allt
að 27 þúsund feta hæð en
einhverra hluta vegna
benda flugstjórar farþegum
sínum sjaldan á það...
Frosti og Frekur.
(Af tillitssemi við viðkvæma lesendur hafa pokar verið dregnir
yfir höfuð þeirra.)
Muninn 16