Heimilisblaðið - 01.01.1934, Blaðsíða 6

6
HEIMILISBLAÐIÐ
Sjúkravagn fyrir sœrda í Krimstyrjöldinni.
á ónytsömu lífi, en það líf létu flestar
enskar ungmeyjar sér vel líka, þær sem
af aðli voru.
Móðir Florence var af gamla skólanum;
henni fanst aðalsmannsdætur hafa ótelj-
andi verkefni, sem fullnægt gætu lífi
þeirra og áhuga. Gátu þær ekki tamið sér
reiðar, nóg var af hestum, höfðu þær ekki
aldingarð til að gefa sig við, og stórhýsi
til að halda í lag'i, sunnudagaskóla til að
kenna í; gátu þær ekki haft frammistöðu
í veizlum og' vinaboðum; gá.tu þær ekki
heimsótt fátæk heimili, og teiknað og mál-
að margskyns blóm, saumað kjóla til dans-
leika. Og var ekki nóg af ungum mönn-
um, sem giftast vildu ungum, fríðum og
vél mentuðum aðalsmeyjum!
Florence rækti allar þessar skyldur og
meira til, því að hún var bráðgáfuð og
hafði lifandi áhuga fyrir kjörum fátækl-
inganna og á viðleitni föður síns á því að
efla þekkingu almúgans. Þá var engin
skólaskylda komin á í Englandi; en ódýr-
ir skólar voru á hverju strái; börn fá-
tæklinga gátu fengið þar tilsögn í skrift,
reikning'i og lestri, fyrir fáeina aura á
viku. Florence lét snemma í Ijós óbeit
sína á þeim bændum á búgörðum foreldra
sinna, sem ekki vildu láta börn sín ganga
í skóla. Hún heimsótti þá, sem gamlir voru
og veikburða þar á búgörðunum, enda þótt
hún frá bernsku hefði andstygð
á þeirri góðgerðasemi, sem ekki
.virti einkalíf viðtakenda að
neinu. Florence las af kappi. Og
er hún var barn að aldri, þá
hjúkraði hún brúðum sínum qg
batt um sár þeirra! Og alveg
var hún í sjöunda himni, þeg-
ar fyrsti sjúklingurinn barst
henni til handa. Það var fjár-
hundur. Því íraun og veru var
það ekki nema eitt, sem hún
lagði hug á, nf.1. að gerast hjúkr-
unarkona! En þá var móður
hennar að mæta, er til alvörunn-
ar kom með hjúkrunarstarfið.
Sjúkrahjúkrun hafði alt til þessa ver-
ið í höndum trúarbragðafélaga, einkum
kaþólsku kirkjunnar. En þar sem mótmæl-
endur réðu öllu, var tæplega nokkur uppi
á þeim tíma, sem heitið gæti hjúkrunar-
Durdarstóll, er særdir voru fluttir í.